Von Casablanca nach Athen - Bernhard Brink

Wir sehen uns an und wir wissen

Wir haben verloren.

Die Nacht war so schön

Doch du spürst

So wird’s nie wieder sein.

Das Morgenrot kündet das Ende der Nacht

Wenn im Hafen das Leben erwacht.

Und wieder an Bord

Weht der Wind die Gedanken fort.

Von Casablanca nach Athen.

Länder der Sonne

Meer des Südens

Wohin die Winde mich auch wehn

Da werden wir uns wiedersehn.

Von Casablanca nach Athen

Länder der Sonne

Meer des Südens.

Von Casablanca nach Athen

Wann wird es wiedermal so schön.

Aber es tut mir so weh

Jetzt zu gehn

Ich kann nicht bleiben.

Das Glück währt nur kurz

Denn die Sehnsucht holt mich wieder ein.

Doch immer frei zu sein

Heißt oft auch allein zu sein

Wie eine Möwe im Wind.

Und wieder an Bord

Weht der Wind die Gedanken fort.

Von Casablanca …

Von Casablanca …

We kijken elkaar aan en we weten het

We hebben verloren.

De nacht was zo mooi

Maar je voelt

Het zal nooit meer zo zijn.

De dageraad luidt het einde van de nacht in

Als het leven ontwaakt in de haven.

En weer aan boord

De wind blaast de gedachten weg.

Van Casablanca tot Athene.

landen van de zon

zee van het zuiden

Waar de wind me ook heen blaast

We zien elkaar daar weer.

Van Casablanca naar Athene

landen van de zon

zee van het zuiden.

Van Casablanca naar Athene

Wanneer wordt het weer zo leuk?

Maar het doet me zo veel pijn

nu gaan

Ik kan niet blijven.

Geluk is van korte duur

Omdat het verlangen me weer inhaalt.

Maar altijd om vrij te zijn

Betekent vaak ook alleen zijn

Als een meeuw in de wind.

En weer aan boord

De wind blaast de gedachten weg.

Van Casablanca…

Van Casablanca…