Ne regrette rien - Benjamin Biolay, Orelsan

Des couloirs infinis de glace et de marbre

Un froid qui brûle un froid qui détruit

Le soleil se cabre

Nos pas se suivent dans la neige

Sur la grande roue dans le manège

Ne regrette rien

Tout au long de la vie, d’un œil invisible

Que l’on soit l’aigle ou le colibri: on reste la cible

Nos pas se suivent dans la neige

Nos cœurs se taillent, nos corps se piègent

Ne regrette rien

Communément on le recense sous le nom de l’amour

Communément on le ressent mieux la nuit que le jour

Des couloirs infinis

Peu de feuilles aux arbres

Des flocons tombent au ralenti

Le soleil se sabre

Nos pas se suivent dans la plaine

Lorsque trop loin nos corps se plaignent

Ne regrette rien

Tout au long de la vie

La tournée des lacs

Des bras de mères de quelques taudis

Sont remis à sac

Nos pas se suivront dans la tombe

Viens on s’envole vas-y on tombe

Ne regrette rien

Est-ce que nos instants d’extase laisseront des traces

Ou n’restent que les remords et l’amertume après la fonte des glaces

Avec le temps les sentiments les plus profonds s’effacent

On joue nos rôles du mieux possible, un jour on tombe les masques

Interroge l’avenir, sonde les astres

Peu d’options: relations néfastes, nos passions trépassent

Si l’amour est dans l’air, j’fais d’l’asthme

Ne regrette pas les spasmes, les vibrations, l’excitation, les nuits d’actions

Le ciel est gris, les anges pleurent

Les nouvelles déceptions feront les vieilles rancœurs

La routine, les sales manies, les mauvaises habitudes prennent de l’ampleur

Ton quotidien cohabite mal avec mes rêves de branleur

Trop de menaces pour un seul couple de maître-chanteur

Les mêmes disputes et j’discute avec le sampleur

Ne regrette pas l’Everest, l’apogée, la beauté du geste

Ne regrette pas l’effort, les chasses aux trésors

Eindeloze gangen van ijs en marmer

Een verkoudheid die brandt, een verkoudheid die vernietigt

De zon komt op

Onze stappen volgen elkaar in de sneeuw

In het reuzenrad in de draaimolen

Heb nergens spijt van

Het hele leven, met een onzichtbaar oog

Of we nu de arend of de kolibrie zijn: we blijven het doelwit

Onze stappen volgen elkaar in de sneeuw

Onze harten snijden, onze lichamen komen vast te zitten

Heb nergens spijt van

Gewoonlijk wordt het vermeld onder de naam liefde

Meestal voelen we ons 's nachts beter dan overdag

Eindeloze gangen

Weinig blaadjes aan de bomen

Vlokken vallen in slow motion

De zonnesabels

Onze stappen volgen elkaar in de vlakte

Wanneer te ver onze lichamen klagen

Heb nergens spijt van

Door het leven

De tocht over het meer

Armen van moeders uit sommige krotten

zijn ontslagen

Onze stappen zullen volgen in het graf

Kom op, laten we vliegen, kom op, laten we vallen

Heb nergens spijt van

Zullen onze momenten van extase sporen achterlaten?

Waar alleen wroeging en bitterheid overblijven nadat het ijs smelt

Na verloop van tijd vervagen de diepste gevoelens

We spelen onze rollen zo goed als we kunnen, op een dag laten we de maskers vallen

Vraag de toekomst, onderzoek de sterren

Weinig opties: schadelijke relaties, onze passies gaan voorbij

Als er liefde in de lucht hangt, heb ik astma

Heb geen spijt van spasmen, trillingen, opwinding, nachten vol actie

De lucht is grijs, de engelen huilen

Nieuwe teleurstellingen zullen oude wrok veroorzaken

Routine, vuile gewoonten, slechte gewoonten winnen aan kracht

Je dagelijkse leven gaat niet goed samen met mijn wankerdromen

Te veel bedreigingen voor slechts één afperserpaar

Dezelfde gevechten en ik maak ruzie met de sampler

Heb geen spijt van Everest, de climax, de schoonheid van het gebaar

Heb geen spijt van de moeite, schattenjachten