Nur ein Basstard - Basstard

Doch dann habe ich mich aufgemacht, und zwar stur, und war unantastbar

Auf dem Weg musst' ich durch Regen gehen

Durch Hagel, Donner, Schnee;

Jahre verwehen seh’n

Doch ahne irgendwas wartet dort jeden Tag

Darauf, dass ich in den leeren Sarg

Gelegt werde — Beerdigt mich noch nicht zu früh

Ein Fünkchen Licht im Nichts genügt

Und WÄRME durchströmt das nackte Skelett, das ich werd'

Ernähre mich von all dem ELEND, während Fleisch und Sehnen sich über Gebeine

legen

Sich fleißig vermehrende Zellen aus Feuer verbrennen was war und

Erschaffen das Neue, das Ich, das ich werde

Wird ganz ohne Reue, und das wild rennende Blut bahnt sich den Weg zum Herz

Während es anschlägt zum Schlagen, habe ich leben gelernt

In die Lungen strömt das erste Mal der Wind des Seins

Ich bin, was ich bin ist Frei

Und die Welt, die Welt, die ganze Welt ist mein

Denn ich lebe das Leben, ein Leben als Geist

Inmitten all der lebendigen Menschen und schrei'

So laut es nur geht, meine gottverdammte Seele aus dem Leib

Nur ein Basstard

Und wenn du an mich glaubst

Dann zünde ein paar Kerzen an

Und sag ‘ meinen Namen

Gehen die Kerzen aus

Sei gewarnt denn

Jetzt weißt du, dass ich da bin

Alle Lichter erlischen — Stadt, im langen Schatten

Gesichter verwischen nicht einfach so, micht einfach so

Ich teil' den Tod mit meinem Wein, geweihtes Brot, auf die andere Seite, Prost!

Vergieß' etwas vom Saft des Seins

Ich hab' dich an den Fäden der Eitelkeit angeleint

Und lass nicht los, ICH LASS NICHT LOS

Denn auch wenn die Gebäude fallen und Straßen brechen

Wenn Feuer und Flammen in allen Farben brennen

Und nicht mal mehr Engel, die Engel keine Gnade kennen

Dann müsst ihr nur den Namen nennen, den Namen nennen

Und nicht das Amen vergessen!

Bevor wir beginnen mit dem ABENDESSEN (Hahahaha)

Uns mit 'nem warmen Lächeln in Scharen mästen auf den SCHWARZEN MESSEN

Den Rest sollen die Maden fressen oder setzt es aus in einem Rabennest

Mir gleich, denn wahrlich ich atme jetzt den Wind und die verdammten Fanfaren

setzen ein

Während sich Panik verbreitet, zeigt der Meister seine schwarze Arbeit an dem

Schrein

Du weißt Am Ende Am Ende bleib ich Am Ende bleib ich nur ein Basstard

Und wenn du an mich glaubst

Dann zünde ein paar Kerzen an

Und sag ‘ meinen Namen

Gehen die Kerzen aus

Sei gewarnt denn

Jetzt weißt du, dass ich da bin

Maar toen opende ik, en ik deed zo koppig, en ik was onaantastbaar

Ik moest onderweg door de regen lopen

Door hagel, donder, sneeuw;

zie de jaren voorbij gaan

Maar ik denk dat daar elke dag iets staat te wachten

Dat ik in de lege kist zit

Begraaf me niet te snel

Een klein vonkje licht in het niets is genoeg

En WARMTE stroomt door het naakte skelet dat ik zal worden

Voed me van alle ellende, terwijl vlees en pezen zich over botten verspreiden

leggen

Het ijverig vermenigvuldigen van cellen van vuur verbranden wat was en

Het nieuwe creëren, de ik die ik aan het worden ben

Zal zonder wroeging zijn, en het wild stromende bloed baant zich een weg naar het hart

Terwijl het raakt, heb ik geleerd om te leven

De wind van het zijn stroomt voor het eerst in de longen

Ik ben wat ik ben is vrij

En de wereld, de wereld, de hele wereld is van mij

Omdat ik het leven leef, een leven als een geest

In het midden van alle levende mensen en schreeuwen

Zo hard als je kunt, mijn verdomde ziel eruit

Gewoon een bastaard

En als je in mij gelooft

Steek dan wat kaarsjes aan

En zeg mijn naam

Gaan de kaarsen uit?

Wees gewaarschuwd dan

Nu weet je dat ik hier ben

Alle lichten gaan uit - stad, in lange schaduwen

Gezichten vegen niet alleen, alleen ik

Ik deel de dood met mijn wijn, heilig brood, aan de andere kant, proost!

Mors wat van het sap van het zijn

Ik bond je aan de draden van ijdelheid

En laat niet los, IK LAAT NIET LOS

Want zelfs als de gebouwen vallen en wegen breken

Wanneer vuur en vlammen in alle kleuren branden

En zelfs geen engelen meer, de engelen kennen geen genade

Dan hoef je alleen maar de naam te noemen, de naam te noemen

En vergeet de Amen niet!

Voordat we beginnen met DINER (Hahahaha)

Vet ons massaal vet op de BLACK FAIRS met een warme glimlach

De maden moeten de rest opeten of in een ravennest laten

Hetzelfde als ik, want ik adem nu echt de wind en de verdomde fanfares

inbrengen

Terwijl de paniek zich uitbreidt, toont de meester zijn zwarte werk op de

altaar

Weet je, uiteindelijk blijf ik, uiteindelijk blijf ik gewoon een bastaard

En als je in mij gelooft

Steek dan wat kaarsjes aan

En zeg mijn naam

Gaan de kaarsen uit?

Wees gewaarschuwd dan

Nu weet je dat ik hier ben