Dunkler Engel - Basstard

Von draußen weht ein eisiger Wind

Durch das offene Fenster, von Zweifel bestimmt

Schleicht etwas durch die Flure

Ganz alleine geleitet von seinem Instinkt

Alles Menschliche fehlt jetzt

Nur noch seine Augen erinnern an ein' Seelenrest

Das Gesicht von Tränen benetzt und verstört

Er betet dafür, dass ihn jemand erhört

Seine Lippen bibbern, aus Worten wird ein Wimmern

Er will einfach vergessen, doch er zwingt sich zu erinnern

Was zum Teufel hat ihn nur dazu gebracht?

Vielleicht hat ihn der Teufel ja dazu gemacht

Er glaubte an Gott, glaubte an die Frommen

Doch dann hat man ihm seinen Glauben genommen

Vor ihm liegt die Leiche, die Leiche seines Priesters

Das hier nennt sich Rache — Ich hoffe, du genießt das

All die dunklen Engel malen rote Bilder

Hoffen auf Erlösung, waren tote Kinder

Jetzt sind sie erwacht, können nicht vergessen

Alles, was sie haben, ist dieses Versprechen

Es klingelt an der Tür und sie wird geöffnet

Heftige Umarmung, obwohl sie so erschöpft ist

Regennasser Mantel, den ganzen Weg gerannt

Schminke ist verwaschen, sie hat sie kaum erkannt

«Danke, dass du da bist, immer wenn ich dich brauche.»

Sie hört ihre Geschichte und kann es fast nicht glauben

All die Jahre schweigen, immer nur verdrängen

Was würde sie nur machen, ohne ihren Engel?

Sie macht ihr einen Tee und legt sie dann schlafen

Zieht sich an und geht raus, um jemand zu bestrafen

Sie hat das nicht geahnt und hat es sehr bedauert

Sie wartet vor der Tür, dchon stundenlang gelauert

Als er endlich rauskommt, bemerkt er ihre Schwester

«Was willst du hier du Schlampe?», er sieht zu spät ihr Messer

«Deine Frau zu schlagen?

Ich hab gehört du liebst das?»

Das hier nennt sich Rache — Ich hoffe, du genießt das

All die dunklen Engel malen rote Bilder

Hoffen auf Erlösung, waren tote Kinder

Jetzt sind sie erwacht, können nicht vergessen

Alles, was sie haben, ist dieses Versprechen

Engel!

Aus dem Schatten der Rache

Dunkler Engel

Zeig mir meinen Weg zum Licht

Engel!

Er hält über uns Wache

Dunkler Engel

Aaah!

Nur Vergebung gibt es nicht

Er waait een ijzige wind van buiten

Door het open raam, bepaald door twijfel

Sluip door de gangen

Geheel geleid door zijn instinct

Alles wat menselijk is ontbreekt nu

Alleen zijn ogen doen denken aan een 'overblijfsel van de ziel'

Het gezicht bevochtigd met tranen en verstoord

Hij bidt dat iemand hem zal horen

Zijn lippen trillen, woorden veranderen in gejammer

Hij wil gewoon vergeten, maar hij dwingt zichzelf om te onthouden

Wat heeft hem er in godsnaam toe gebracht?

Misschien heeft de duivel hem zo gemaakt

Hij geloofde in God, geloofde in de vrome

Maar toen werd zijn geloof van hem afgenomen

Voor hem ligt het lijk, het lijk van zijn priester

Dit heet wraak - ik hoop dat je hiervan geniet

Alle donkere engelen schilderen rode afbeeldingen

Hoop op redding waren dode kinderen

Nu zijn ze wakker, ze kunnen het niet vergeten

Het enige wat ze hebben is die belofte

De deurbel gaat en hij gaat open

Dikke knuffel ook al is ze zo uitgeput

Met regen doordrenkte jas, liep helemaal weg

Make-up is uitgewassen, ze herkende het amper

"Bedankt dat je er bent wanneer ik je nodig heb."

Ze hoort haar verhaal en kan het bijna niet geloven

Al de jaren stil, altijd alleen maar onderdrukken

Wat zou ze doen zonder haar engel?

Ze maakt thee voor haar en legt haar dan in slaap

Kleedt zich aan en gaat naar buiten om iemand te straffen

Ze vermoedde dat niet en had er heel veel spijt van

Ze staat voor de deur te wachten, al uren op de loer liggen

Als hij eindelijk naar buiten komt, ziet hij haar zus

"Wat wil je hier, teef?", hij ziet haar mes te laat

'Je vrouw slaan?

Ik heb gehoord dat je daar dol op bent?"

Dit heet wraak - ik hoop dat je hiervan geniet

Alle donkere engelen schilderen rode afbeeldingen

Hoop op redding waren dode kinderen

Nu zijn ze wakker, ze kunnen het niet vergeten

Het enige wat ze hebben is die belofte

Engel!

Uit de schaduw van wraak

Donkere engel

Toon me mijn weg naar het licht

Engel!

Hij waakt over ons

Donkere engel

Aaah!

Er bestaat niet zoiets als vergeving