Asbesto - Assalti Frontali

Non potevi vederlo ma dovevi saperlo

Milletrecento volte più sottile di un capello

Da un po' di tempo guardo in alto vedo i tetti con occhi diversi

I tetti vicini e quelli più lontani e persi

Guarda è lì, guarda quanto, guarda quanto amianto

Siamo circondati e stasera ho un concerto e canto

Arrivo al capannone, vedo il soffitto

Il cuore batte, chi sta più zitto?

È pieno di onduline eterne, onduline a vista

Mille persone già ballano in pista

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Asbesto, pochi sanno cos'è

Dieci casse suonano a sinistra, dieci casse a destra

Pareti e tutto vibrano come un’orchestra

Difficile fermare un masso che rotola

Mentre il tetto si sgretola e il posto spopola

La polvere scende, chi difende i ragazzi

Chi ha urlato giustizia, li hanno passati per pazzi

È passata anche la pioggia, il vento, il sole, la neve

La terra trema, sento la terra che lieve

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è

Asbesto, pochi sanno cos'è

Io penso al mio amico Adriano, lo vorrei qui se potessi

E tutti gli operai scomparsi lungo i processi

Adriano l’amianto non sapeva cos’era

Si fidava del suo capo quel giorno di primavera

Quando gli chiese di aggiustare un tetto d’eternit

Un favore, in cambio di un piccolo benefit

Adriano mise mano a quella copertura

Vent’anni dopo gli hanno detto non esiste cura

La guerra è nell’aria, non appartiene al passato

Io mi inchino ai caduti e a Casale Monferrato

E voglio urlarlo al cielo, tutti sanno che c'è

Tutti sanno che c'è ma pochi sanno cos'è

Cos'è l’amianto cos'è la fibra d’asbesto

La chiamavano la fibra dell’oro e del resto

Ne hanno fatti di soldi, ne hanno tolte di vite

Come un gigantesco campo di margherite

Sapevano dagli anni trenta e questo spaventa

Sicuri dai sessanta, carta canta

Sapevano ma zitti dicevano: «È il progresso

Mettetelo ovunque sul tetto ogni cesso è un successo»

Guarda il campo laggiù, c'è il fiore di Adriano

Vicino il signore che abitava al primo piano

Poi un dottore che mi dice: «Sai come funziona?»

No, come funziona?

«L'amianto non perdona»

Sono fibre in un mucchietto ce ne sono milioni

Basta una, si sfarina, vola e va nei polmoni

Basta una, la respiri e non c'è modo di mandarla via

Le cellule impazziscono, è una bomba ad orologeria

Il padrone dov'è adesso?

Ha preso i soldi, è scappato

Dov'è il sindaco, il prefetto, dov'è il capo di Stato?

Siamo rimasti noi, e guardati intorno

In Italia se ne vanno dieci persone al giorno

Giustizia per l’eternit, giustizia per l’eternit

Giustizia per l’eternit non è stata fatta

Je kon het niet zien, maar je had het moeten weten

Duizend driehonderd keer dunner dan een haar

Ik kijk al een tijdje naar boven en zie de daken met andere ogen

De nabijgelegen daken en de verder weg gelegen en verloren daken

Kijk het is daar, kijk hoeveel, kijk hoeveel asbest

We zijn omsingeld en vanavond heb ik een concert en ik zing

Ik kom bij de schuur, ik zie het plafond

Hart klopt, wie is het stilst?

Het zit vol met eeuwige unduline, zichtbare unduline

Duizend mensen dansen al op de dansvloer

Iedereen weet dat er is

Iedereen weet dat er is

Iedereen weet dat er is

Asbest, weinigen weten wat het is

Tien luidsprekers spelen links, tien luidsprekers rechts

Muren en alles trillen als een orkest

Moeilijk om een ​​rollende rots te stoppen

Terwijl het dak instort en de plaats ontvolkt is

Het stof komt naar beneden, wie verdedigt de jongens

Degenen die gerechtigheid riepen, dachten dat ze gek waren

De regen, de wind, de zon, de sneeuw zijn ook voorbij

De aarde beeft, ik voel de aarde zo licht

Iedereen weet dat er is

Iedereen weet dat er is

Iedereen weet dat er is

Asbest, weinigen weten wat het is

Ik denk aan mijn vriend Adriano, ik zou hem hier graag hebben als ik kon

En alle arbeiders verdwenen langs de processen

Adriano wist niet wat asbest was

Hij vertrouwde zijn baas die lentedag

Toen hij hem vroeg om een ​​dak van de eeuwigheid te repareren

Een gunst, in ruil voor een klein voordeel

Adriano legde zijn hand op die deken

Twintig jaar later vertelden ze hem dat er geen remedie is

Oorlog hangt in de lucht, het behoort niet tot het verleden

Ik buig voor de gevallenen en voor Casale Monferrato

En ik wil het naar de hemel schreeuwen, iedereen weet dat het er is

Iedereen weet dat het er is, maar weinigen weten wat het is

Wat is asbest, wat is asbestvezel?

Ze noemden het de goudvezel en de rest

Ze verdienden geld, ze namen levens

Als een gigantisch veld met madeliefjes

Ze weten het al sinds de jaren dertig en dit is beangstigend

Zeker uit de jaren zestig, papier zingt

Ze wisten het, maar in stilte zeiden ze: «Het is vooruitgang»

Zet hem overal op het dak elk toilet is een succes"

Kijk naar het veld daar, daar is de bloem van Hadrianus

In de buurt van de heer die op de eerste verdieping woonde

Dan een dokter die zegt: "Weet je hoe het werkt?"

Nee, hoe werkt het?

"Asbest vergeeft niet"

Er zijn vezels in een stapel, er zijn er miljoenen

Slechts één, het brokkelt af, vliegt en gaat de longen in

Slechts één, je ademt het in en er is geen manier om het weg te sturen

Cellen worden gek, het is een tijdbom

Waar is de meester nu?

Hij nam het geld, hij rende weg

Waar is de burgemeester, de prefect, waar is het staatshoofd?

We bleven en keken rond

Er gaan tien mensen per dag naar Italië

Gerechtigheid voor de eeuwigheid, gerechtigheid voor de eeuwigheid

Gerechtigheid voor de eeuwigheid is niet gedaan