Жар-птица - Ассаи

Мы забыли, что мы дети, запирая душу в тело,

Мы уверенны, что нужно подчинятся важным дядям.

Продав душу в клубах, вдохнув не слабо,

Мы спим и видим сны, как мать нас ласкала.

Нам не нужен ответ, нам нужно остыть,

Не изменит наш мир бесполезный бег.

И ты так близко, наше время льется,

Мне нужно забыться или сердце собьется.

Оступаясь, нас теряют из вида и мира,

Все спрячут улыбки, но не скажут, как было.

Нас не могут спрятать, чтобы не было видно,

Понять не так просто, но нам не обидно.

В ночь, когда на елке загорятся все звезды,

Я прошу у дракона, быть со мной серьезным.

В моем маленьком сердце есть большое слово,

Я хочу жить, и снова стать здоровым.

Я лечу на небо, обняв тебя за шею,

Вижу планеты, пока катетер в вене.

Пока слышу голос, пока вижу лица,

Но покидает мир моя жар-птица.

We vergaten dat we kinderen zijn, de ziel opsluitend in het lichaam,

We zijn er zeker van dat je de belangrijke ooms moet gehoorzamen.

Je ziel verkopen in de clubs, niet zwak ademen,

We slapen en dromen over hoe onze moeder ons streelde.

We hebben geen antwoord nodig, we moeten chillen

Nutteloos hardlopen zal onze wereld niet veranderen.

En je bent zo dichtbij, onze tijd stroomt

Ik moet het vergeten, anders breekt mijn hart.

Struikelend zijn we uit het zicht en de wereld verloren,

Iedereen zal zijn glimlach verbergen, maar ze zullen niet vertellen hoe het was.

Ze kunnen ons niet verbergen zodat ze niet gezien kunnen worden

Het is niet zo gemakkelijk te begrijpen, maar we zijn niet beledigd.

In de nacht wanneer alle sterren aan de boom oplichten,

Ik vraag de draak serieus met me te zijn.

Er is een groot woord in mijn kleine hart

Ik wil weer leven en gezond zijn.

Ik vlieg naar de lucht, knuffel je nek,

Ik zie planeten terwijl de katheter in de ader zit.

Zolang ik stemmen hoor, zolang ik gezichten zie,

Maar mijn vuurvogel verlaat de wereld.