Расстояние - Ассаи

Снова лететь, сгорать, снова любить,

Переводить время назад или забыть…

Вы были мне добрыми, пусть и минорными,

Нарисованы нотами вен.

Туда, где телефоны не ловят,

Мне надо срочно уплыть, туда, где все ледяное.

Этим утром, минуя красный рассвет, заснув на трассе,

Сверну в последний момент.

Я слышу: доля минуты, отбивающий шаг;

Рисую картину — будет именно так…

В комнате ты и запах свежего цвета,

Нам не стоит медлить с ответом.

Прикосновения и признания.

Приски будут владеть мною…

Мне нужно что-то сделать

Со своею нелюбовью, со своей не виною.

Расстояние между нами,

Иди на звук быстрых ударов,

Рваным дыханием целого мира

Просто уйти не хватит сил мне.

Срывая белье в поисках кожи,

В поисках пламени выгнув спину…

Причина во мне, детка,

Помни, теперь ты неизлечима.

Дорогами городов все любят, но не тебя.

И так день изо дня тень от огня.

Между нами эти два шага, один шанс.

Не забыть этих расстояний, остановить самолет,

Остановив капли утренних слез.

В тумане фарой кружат, слепят глушь,

Видишь меня, смыв черную тушь.

Это течение дарит нам чувство счастья,

Но полный штиль сменяет ненастье.

В море толпой она одна, как сломанный тир,

Попадая в цели ты только множишь пути.

Скажи лишь пару слов, раскрасив меня мелом

Безумными узорами мокрого тела.

Обладать тобой полностью, слышишь…

Ведь мы летим прямо в новости.

Vlieg weer, brand, heb weer lief,

De tijd terugdraaien of vergeten...

Je was aardig voor me, zij het minder belangrijk,

Getekend met aantekeningen van aderen.

Waar telefoons niet opnemen

Ik moet dringend wegvaren, naar waar alles ijskoud is.

Vanmorgen, langs de rode dageraad, in slaap vallend op de snelweg,

Ik rol op het laatste moment.

Ik hoor: een fractie van een minuut, een kloppende stap;

Ik teken een foto - het zal precies zo zijn ...

In de kamer jij en de geur van frisse kleur,

We moeten niet aarzelen om te reageren.

Aanrakingen en bekentenissen.

Priks zal mij bezitten...

ik moet iets doen

Met mijn afkeer, met mijn schuldgevoel.

Afstand tussen ons,

Ga naar het geluid van snelle beats

Rafelige adem van de hele wereld

Ik heb gewoon de kracht niet om te vertrekken.

Linnen afscheuren op zoek naar huid,

Je rug krommen op zoek naar een vlam...

De reden ben ik schat

Onthoud dat je nu ongeneeslijk bent.

Iedereen houdt van de wegen van steden, maar jij niet.

En zo van dag tot dag de schaduw van het vuur.

Tussen ons deze twee stappen, één kans.

Vergeet deze afstanden niet, stop het vliegtuig,

Het stoppen van de druppels ochtendtranen.

Ze cirkelen in de mist als een koplamp, verblinden de wildernis,

Je ziet me, de zwarte mascara afwassen.

Deze stroom geeft ons een gevoel van geluk,

Maar volledige rust vervangt slecht weer.

In de zee in een menigte, ze is alleen, als een kapotte schietgalerij,

Als je de doelen raakt, vermenigvuldig je alleen de paden.

Zeg maar een paar woorden, schilder me met krijt

Gekke natte lichaamspatronen.

Bezit je helemaal, hoor je...

We vliegen immers regelrecht het nieuws in.