Отец - Ассаи

Третий день подряд мне снится зима,

Будто отец или брат меня оставили здесь, одного на века,

И эта жизнь песком приручила и нас, жить так,

Но мы придумали мир другой лишь для себя, лишь для себя.

Ночами, в поисках веры в небе, в открытое окно сочилось время тихо,

Они заберут и тебя, не ты ли мне желал зла?

Я привыкаю к боли немного, к непониманию,

К этим повадкам строгим, годы, как бусы, жемчуг темнеет, а взгляд уже не держит порчу,

Зализываю раны под звездами, знаешь, я стал сильнее, старше на жизнь,

Можешь гордиться мной, ведь я нашел людей способных заменить мне тебя,

Это ты был страхом, ты, был криком в ушах, но что-то все равно держало нас,

Клятвы, кухни, культы, квартиры, курим, купчино, ночью снег,

Старые, злые, любимые, помнить вас, ваши глаза и слезы,

Проклиная гимны и все истории страха, взяв на руки отца тридцатых,

Небо надо мной, ветер, бей меня и высуши мое тело,

Я видел сон, к нам придет оттепель, талой водой по венам,

Праздники жизни новые дни, а мы знаешь, жили, как могли,

Ты прав, годы летят быстрей птицы вольной, как камни с гор,

Узнал по хрипу, узнал тень, узнал по взгляду сквозь стены,

Узнал по кашлю, узнал шаги, звуки и запах домашней еды,

Не ты ли мне желал зла и закалял мое детство церковным холодом?

Отец я был добрым, добротой должной, словами лощеными,

Тяжело дышали птицы, после жизни снится, мне не нужно более,

Я видел казни, закаляя смертью глаза свои и в то же проклиная себя.

Обрекая на муки, мне нужно выпустить кровь, отец скорее,

Разорви мое сердце, как миф и навсегда уходи,

Больно все оставлять так, ведь только ты заставляешь плакать,

Смеяться - сын смейся, а мне уже тринадцать, слезы лейтесь.

Третий день подряд мне снится зима,

Будто отец или брат меня оставили здесь, одного на века,

И эта жизнь песком приручила и нас жить так,

Но мы придумали мир другой лишь для себя, лишь для себя.

Третий день подряд мне снится зима,

Будто отец или брат меня оставили здесь, одного на века.

И эта жизнь песком приручила и нас жить так,

Но мы придумали мир другой лишь для себя, лишь для себя: и врядли пустим вас.

Voor de derde dag op rij droom ik van de winter

Alsof mijn vader of broer me hier eeuwenlang alleen achterliet,

En dit leven temde ons met zand, om zo te leven,

Maar we hebben een andere wereld uitgevonden, alleen voor onszelf, alleen voor onszelf.

'S Nachts, op zoek naar vertrouwen in de lucht, sijpelde de tijd stilletjes door het open raam,

Ze zullen jou ook meenemen, heb je me geen kwaad gewild?

Ik raak een beetje gewend aan de pijn, aan misverstanden,

Aan deze strikte gewoonten worden jaren, zoals kralen, parels donkerder, en de look houdt geen schade meer vast,

Mijn wonden likkend onder de sterren, je weet dat ik sterker ben, ouder voor het leven

Je kunt trots op me zijn, want ik heb mensen gevonden die je voor me kunnen vervangen,

Jij was de angst, jij was de schreeuw in onze oren, maar iets hield ons nog steeds vast,

Eeden, keukens, sekten, appartementen, rook, kupchino, sneeuw 's nachts,

Oud, kwaadaardig, geliefde, denk aan jou, je ogen en tranen,

Vervloekt de hymnen en alle verhalen van angst, in de armen van de vader van de jaren dertig,

Lucht boven me, wind, sla me en droog mijn lichaam,

Ik had een droom, een dooi zal naar ons toe komen, water smelten door de aderen,

Feestdagen van het leven zijn nieuwe dagen, en weet je, we leefden zo goed als we konden,

Je hebt gelijk, de jaren vliegen sneller dan een vrije vogel, als stenen uit de bergen,

Ik herkende het aan het piepen, ik herkende de schaduw, ik herkende het aan de blik door de muren,

Herkenbaar aan hoesten, herkende stappen, geluiden en geur van zelfgemaakt eten,

Was jij het niet die me kwaad wenste en mijn jeugd temperde met kerkkou?

Ik was een aardige vader, gepaste vriendelijkheid, gepolijste woorden,

De vogels ademden zwaar, na het leven droom ik, meer heb ik niet nodig,

Ik zag executies, verhardde mijn ogen met de dood en vervloekte mezelf tegelijkertijd.

Doom me te kwellen, ik moet bloeden, vader binnenkort,

Breek mijn hart als een mythe en vertrek voor altijd

Het doet pijn om alles zo achter te laten, want alleen jij maakt me aan het huilen,

Lach - zoon, lach, en ik ben al dertien, tranen gelaten.

Voor de derde dag op rij droom ik van de winter

Alsof mijn vader of broer me hier eeuwenlang alleen achterliet,

En dit leven met zand heeft ons getemd om zo te leven,

Maar we hebben een andere wereld uitgevonden, alleen voor onszelf, alleen voor onszelf.

Voor de derde dag op rij droom ik van de winter

Het was alsof mijn vader of broer me hier al tijden alleen had gelaten.

En dit leven met zand heeft ons getemd om zo te leven,

Maar we hebben een andere wereld uitgevonden, alleen voor onszelf, alleen voor onszelf: en het is onwaarschijnlijk dat we je binnenlaten.