Февраль - Ассаи

Где дожди, что льют годами,

Где сны вечные?

Зачем искать горы, если они сами

Станут на путь наших увечий?

Спаси меня!

Произнеси заклинание!

Я не забуду той доброты.

Куда ты?

Куда вы все?

Я проклинаю заранее ваши чакры!

И не перебивай, возьми себя в руки!

Ты никогда не узнаешь меня.

Огонь, песок, вода, огранка

Светлых снов, беспорочных.

Севастополь обнимает, мы — электронные,

Нежные, смешные в гоноре.

Мир полон истин,

Но я не смог себя найти в чужих мыслях.

Подари покой сердцу любимой,

Скажи, что я ушёл, объясни красиво.

Февраль, веди меня за руку,

И накорми мать, если остались силы.

Забудь мне измены, забудь друзей!

Знай, они были прохожими.

Утоли жажду братьев,

Я желаю им достатка, и время его потратить.

Припев:

Февраль, веди меня за руку

От восстания до самых окраин старости,

Пусть длиннее станут дни,

А ночи станут короче!

Не надо беречь меня, не надо прикасаться ко мне!

Я на пороге, знаешь…

Береги детей, а сына назови, как меня — Ассаи.

Меня зовут за горизонт глаза твои,

И только в них я видел свет.

Если что не так — прости,

Это где-то внутри меня огонь погас на миг.

Дай знания рождённым в наше время

И положи монеты на глаза усопших.

Дай чётко знать, где я?

И почему мир не копит опыт прошлого?

Я теряю глаза, знаешь, я медленно теряю слух,

Я не прошу боготворить меня,

Просто люби, хотя бы после смерти двух.

Отец — скорби, любимая — плачь,

Мы — вода, тени снов.

Кто научит меня жить иначе,

Кто станет рабом пустых листов?

Весна плавит страх, меняю голос,

Холодный как лёд.

Приходи в гости, позови друзей, но знай —

Февраль тоже придёт.

Лики смерти, злее бейте,

Наш пропитав голос верой.

Соль с неба, реки.

Верьте —

Мы уплываем плавить время.

Припев:

Февраль, веди меня за руку

От восстания до самых окраин старости,

Пусть длиннее станут дни,

А ночи станут короче!

Не надо беречь меня, не надо прикасаться ко мне!

Я на пороге, знаешь.

Береги детей, а сына назови, как меня — Ассаи.

Февраль, веди меня за руку

От восстания до самых окраин старости,

Пусть длиннее станут дни,

А ночи станут короче!

Не надо беречь меня, не надо прикасаться ко мне!

Я на пороге, знаешь.

Береги детей, а сына назови, как меня — Ассаи.

Waar zijn de regens die al jaren stromen?

Waar zijn de eeuwige dromen?

Waarom naar bergen zoeken als ze zelf?

Zullen ze het pad van onze verminkingen volgen?

Red mij!

Een vloek uitspreken!

Die vriendelijkheid zal ik niet vergeten.

Waar ga je heen?

Waar zijn jullie allemaal?

Ik vervloek je chakra's bij voorbaat!

En niet onderbreken, maar jezelf bij elkaar rapen!

Je zult me ​​nooit kennen.

Vuur, zand, water, snijden

Lichte dromen, onberispelijk.

Sebastopol omarmt, we zijn elektronisch,

Zacht, grappig in ambitie.

De wereld is vol waarheden

Maar ik kon me niet vinden in de gedachten van anderen.

Geef vrede aan het hart van je geliefde,

Zeg dat ik wegging, leg het netjes uit.

Februari, neem me bij de hand

En voed je moeder als je nog kracht over hebt.

Vergeet me te bedriegen, vergeet mijn vrienden!

Weet dat het voorbijgangers waren.

Les de dorst van de broers

Ik wens ze voorspoed en tijd om het te besteden.

Refrein:

Februari, neem me bij de hand

Van de opstand tot aan de rand van de ouderdom,

Mogen de dagen langer worden

En de nachten worden korter!

Zorg niet voor me, raak me niet aan!

Ik sta voor de deur, weet je...

Zorg voor de kinderen en noem je zoon zoals ik - Assai.

Je ogen roepen me achter de horizon,

En alleen in hen zag ik het licht.

Als er iets mis is, het spijt me

Het was ergens in mij dat het vuur even uitging.

Geef kennis aan degenen die in onze tijd zijn geboren

En leg munten op de ogen van de doden.

Laat me precies weten waar ik ben.

En waarom verzamelt de wereld niet de ervaring van het verleden?

Ik verlies mijn ogen, je weet dat ik langzaam mijn gehoor verlies

Ik vraag je niet om mij te verafgoden,

Gewoon liefhebben, tenminste na de dood van twee.

Vader - rouw, geliefde - huil,

Wij zijn water, schaduwen van dromen.

Wie leert mij hoe ik anders kan leven

Wie wordt een slaaf van lege lakens?

Lente smelt angst, ik verander mijn stem,

Koud als ijs.

Kom langs, nodig je vrienden uit, maar weet -

Februari komt er ook aan.

Gezichten van de dood, harder geraakt,

Onze geïmpregneerde stem met geloof.

Zout uit de lucht, rivieren.

Geloven -

We varen weg om de tijd te smelten.

Refrein:

Februari, neem me bij de hand

Van de opstand tot aan de rand van de ouderdom,

Mogen de dagen langer worden

En de nachten worden korter!

Zorg niet voor me, raak me niet aan!

Ik sta voor de deur, weet je.

Zorg voor de kinderen en noem je zoon zoals ik - Assai.

Februari, neem me bij de hand

Van de opstand tot aan de rand van de ouderdom,

Mogen de dagen langer worden

En de nachten worden korter!

Zorg niet voor me, raak me niet aan!

Ik sta voor de deur, weet je.

Zorg voor de kinderen en noem je zoon zoals ik - Assai.