Спутник - Ассаи

Скажи мне, что это не больно, мама,

Мясо так вкусно с теплой кровью с жара,

Что бы ты стал достойным, что бы ты был в доле,

Ты должен выбить на затылке порядковый номер.

Свидетель видит расколотый мир, злой, как черный мастиф

И там из каждого из нас выходит черная слизь,

Уходит свет и поднимается лифт, миг,

Мы прячем лица от ветра, мусор в сером пакете прячет скрученный лист.

Д*билы все как один, хотят опасный лайв, быстрая жизнь это грустный миф,

Дымом на ржавые крыши твои волосы льются здесь,

Как дождь оставляет на мне следы,

Так и ты оставишь в сердце моем дождь.

Не отпускай меня,

Я не смогу найти среди сотен планет свою.

Обещай, что мы не станем чужими друг другу,

С годами взрослый не значит умный,

Что-то ценное, я чувствую, как сквозь пальцы песок, я теряю опору, но...

Ты Земля,

Ты Земля,

Ты Земля,

Ты Земля.

Яркий желтый шар на голубом картоне,

Ззавтра я зажгу для тебя все звезды,

Завтра мой голос перейдет на крик,

Завтра кто-то вскроется в моем доме от боли.

В моей голове написано мелом,

Если кто-то ушел, значит отпущено только тело

Значит красный рассвет посвящен солдату,

Правда, забери свое д*рьмо обратно.

Не путай, мы не заденем за живое б*дло,

Глупо, когда наркотик делает выбор.

Чувства, что не чувствуют границ,

Отсюда виден белый туннель и последнее утро.

Смысл жизни это чистое время,

Когда увижу, что останется лишь ступень.

Спутник, близко губы,

Вспомнив растерянный миг, мы уходим ко дну.

Не отпускай меня,

Я не смогу найти среди сотен планет свою.

Не отпускай меня,

Я не смогу найти среди сотен планет свою.

Не отпускай меня,

Я не смогу найти среди сотен планет свою.

Не отпускай меня,

Я не смогу найти среди сотен планет свою.

Zeg me dat het geen pijn doet, mama

Het vlees is zo lekker met warm bloed van de hitte,

Wat zou je waard worden, wat zou je delen,

U moet een serienummer op de achterkant van uw hoofd graveren.

Getuige ziet een verbrijzelde wereld, slecht als een zwarte mastiff

En daar komt zwart slijm uit ieder van ons,

Het licht gaat uit en de lift gaat omhoog, een moment,

We verbergen ons gezicht voor de wind, de rommel in een grijze zak verbergt een verwrongen blad.

Fuckers toch, willen een gevaarlijk leven, snel leven is een trieste mythe

Rook op roestige daken waar je haar van druipt

Zoals de regen sporen op mij achterlaat

Dus je zult regen in mijn hart achterlaten.

Laat me niet gaan,

Ik zal de mijne niet kunnen vinden tussen honderden planeten.

Beloof dat we geen vreemden voor elkaar zullen worden,

Door de jaren heen betekent een volwassene niet slim,

Iets waardevols, ik voel als zand door mijn vingers, ik verlies mijn houvast, maar ...

Jij bent de aarde

Jij bent de aarde

Jij bent de aarde

Jij bent de aarde.

Felgele bal op blauw karton,

Morgen zal ik alle sterren voor je aansteken

Morgen zal mijn stem veranderen in een schreeuw

Morgen zal er in mijn huis iemand pijn doen.

Het staat met krijt in mijn hoofd geschreven

Als iemand wegging, werd alleen het lichaam vrijgelaten

Dus de rode dageraad is opgedragen aan de soldaat,

Echt, neem je rotzooi terug.

Verwar niet, we zullen de levenden geen pijn doen b * dlo,

Het is stom als het medicijn een keuze maakt.

Gevoelens die geen grenzen voelen

Vanaf hier zie je de witte tunnel en de laatste ochtend.

De zin van het leven is pure tijd,

Als ik zie dat er nog maar een stap over is.

Satelliet sluit lippen

Als we ons het verwarde moment herinneren, gaan we naar de bodem.

Laat me niet gaan,

Ik zal de mijne niet kunnen vinden tussen honderden planeten.

Laat me niet gaan,

Ik zal de mijne niet kunnen vinden tussen honderden planeten.

Laat me niet gaan,

Ik zal de mijne niet kunnen vinden tussen honderden planeten.

Laat me niet gaan,

Ik zal de mijne niet kunnen vinden tussen honderden planeten.