Собака - Ассаи

В глазах собаки злоба.

Где твой хозяин?

Ты потерялся?

Дети, смеясь, играли

И тупо спрашивали пса.

Ведь даже есл бы он смог ответить,

Он бы отвёл глаза.

Сменив уверенный нрав маской вождя,

Дворовые схватки учили жить для себя.

Скулит и вспоминает свой сон:

Июль, август и эта светлая радость в нем.

Остановись!

Мир слишком велик,

Но нет хозяина в нём,

И ЧТО МНЕ ДЕЛО, ДО ТЕХ, ДРУГИХ?,

И он себя не жалея бежал.

Бежал в темную бездну все тяжелея дыша,

В черной пелене колодцев, подгибались ноги.

Он засыпал на мокром картоне.

В подземельях разума маски злых богов,

СКУЛИТ ДУША ОТ ЭТИХ КОШМАРНЫХ СНОВ.

Слишком долго, не тает лед,

ГЛАЗА ОТВЫКЛИ ВИДЕТЬ, ГДЕ ХОЗЯИН, КОГДА ПРИДЕТ?

И где искать ласки, когда увижу солнце,

И ГДЕ ЭТИ РУКИ ПРЕКРАСНЫЕ, что случилось?

Собака загрустила, МОЖЕТ МИР МОЙ, МОЯ ЛЮБОВЬ,

БЫЛА НЕ НУЖНА НИ КОМУ, НИКОГДА.

Ведь я был верным.

Как же так, послушай,

ЛИШ ТЕБЕ ОДНОМУ Я ДОВЕРЯЛ ДУШУ.

Бежал по городу пес, среди пьяных мужчин,

Ослепший от дальнего света машин.

Летевших в темную бездну дворов,

И он почти не знал странных человеческих слов.

А может правда, не так сложно все в жизни,

Если найти ее смысл, хозяин был смыслом.

Мир слишком сложная штука, подумал пес,

Собирая у носа, капли собачьих слез.

В глазах собаки злоба.

Er is boosaardigheid in de ogen van de hond.

Waar is je meester?

Je bent verdwaald?

Kinderen lachen en spelen

En dom vroeg de hond.

Immers, zelfs als hij zou kunnen antwoorden,

Hij zou zijn ogen afwenden.

De zelfverzekerde instelling vervangen door het masker van de leider,

Werfgevechten hebben me geleerd voor mezelf te leven.

Zeurend en herinnerend aan zijn droom:

Juli, Augustus en deze heldere vreugde erin.

Stop!

De wereld is te groot

Maar er is geen eigenaar in,

EN WAT MAAK IK BELANGRIJK VOOR DE ANDEREN?,

En hij rende zonder zichzelf te sparen.

Ik rende de donkere afgrond in, steeds harder ademhalend,

In de zwarte lijkwade van putten begaven de benen zich.

Hij viel in slaap op nat karton.

In de kerkers van de geest maskers van slechte goden,

DE ZIEL jankt UIT DEZE NACHTMERRIEDROMEN.

Te lang, het ijs smelt niet

OGEN GESPEEPT OM TE ZIEN WAAR IS DE EIGENAAR WANNEER KOMT?

En waar te zoeken naar genegenheid als ik de zon zie,

EN WAAR ZIJN DEZE HANDEN MOOI, wat is er gebeurd?

De hond is verdrietig, MISSCHIEN MIJN WERELD, MIJN LIEFDE,

NIEMAND HEEFT HET NODIG NODIG.

Ik was tenslotte trouw.

Hoe is het, luister

ALLEEN JIJ HEBT IK OP MIJN ZIEL VERTROUWD.

De hond rende door de stad, tussen dronken mannen,

Verblind door het grootlicht van auto's.

Vliegend in de donkere afgrond van werven,

En hij kende bijna geen vreemde menselijke woorden.

Of misschien is het waar, alles in het leven is niet zo moeilijk,

Als je de betekenis vindt, was de eigenaar de betekenis.

De wereld is te ingewikkeld, dacht de hond,

Verzamelen bij de neus, druppels hondentranen.

Er is boosaardigheid in de ogen van de hond.