Силуэт - Ассаи

Пойми, нет причины видеть чёрный цвет,

Эти очи в ночи освещают проспект,

И затяни безопасности ремни —

Мы летим по трассе как прототипы луны.

Знаешь, новый день, новый-новый мир,

Самый верный шаг, нами любвеобильными…

Зелеными домами, на минуту бис,

Как будто он не знает откуда этот лист.

Так тихо тает ветер и почти затих,

Мы на берегу, притворившись детьми,

Смеёмся над собой и встречаем рассвет,

И, мон ами, прости меня за эту любовь…

И не дня, и не дня, и не дня…

Чувствуй во мне то, что ты не поняла.

Не моя, не моя, не моя…

Звуками, силуэтами кутая…

Я знаю, с первыми лучами тает тихий час,

Пей сваренный кофе именно натощак.

Бежать на озеро, джаз, ногами голыми

Мыслями тех, кого любить и хранить,

Чтобы горело солнце всем пьяно-идущим

Мы делаем глоток воздуха туч,

Набрав полную грудь, чтобы кричалось,

Не томи, дай мне чувство, что не встречалось.

Как первые ноты голоса шумного леса,

Там звонкое эхо летит, пугая беса,

Качели скрипели весь день за городами,

Мон ами, прости меня за эту любовь…

И не дня, и не дня, и не дня…

Чувствуй во мне то, что ты не поняла.

Не моя, не моя, не моя…

Звуками, силуэтами кутая…

Begrijp dat er geen reden is om zwart te zien

Deze ogen verlichten de laan in de nacht,

En span je veiligheidsgordels aan -

We vliegen langs het spoor als prototypes van de maan.

Je weet wel, een nieuwe dag, een nieuwe, nieuwe wereld,

De zekerste stap, door ons lief te hebben...

Kassen, als toegift,

Alsof hij niet weet waar dit blad vandaan komt.

Zo stil de wind smelt en bijna gaat liggen,

We zijn aan de kust, doen alsof we kinderen zijn,

We lachen om onszelf en ontmoeten de dageraad,

En, mon ami, vergeef me voor deze liefde...

En geen dag, en geen dag, en geen dag...

Voel in mij wat je niet begrijpt.

Niet van mij, niet van mij, niet van mij...

Geluiden, silhouetten verpakt ...

Ik weet dat het stille uur smelt met de eerste stralen,

Drink gezette koffie op een lege maag.

Ren naar het meer, jazz, met blote voeten

De gedachten van degenen die liefhebben en bewaren,

Om de zon te verbranden voor alle dronken wandelen

We ademen troebele lucht in,

Een volle borst typend om te schreeuwen,

Kwel niet, geef me het gevoel dat je elkaar niet hebt ontmoet.

Als de eerste tonen van de stem van een luidruchtig bos,

Daar vliegt een klinkende echo, die de demon beangstigt,

Buiten de steden kraakten de schommels de hele dag,

Mon ami, vergeef me voor deze liefde...

En geen dag, en geen dag, en geen dag...

Voel in mij wat je niet begrijpt.

Niet van mij, niet van mij, niet van mij...

Geluiden, silhouetten verpakt ...