Проекция - Ассаи

Так было всегда от отца к сыну, меняя семьи, вон — сквозь города,

Последний этаж закольцует май лайв, текай вниз, это как чистый кайф,

Новая школа, но мне опять кажется, в этих людях что-то не так, что-то не

вяжется:

Выбери в толпе, мой взгляд, именно мой шаг, неминуемо — я.

Кто ты такой?

Какие вопросы?

Снова — кто ты такой, что это за поза?

Кучи распаренных лиц, куча дебилов, я не вернусь, но ты узнаешь, кто тебя кинул,

За пару лет мы разрежем сердца тонкими нитями, меняя сознание зрителя,

Какой же будет ответ, увидев меня, минуя десять лет.

Припев:

Бессознательно — это живет в нас, в заколдованном мире бита, мире звука,

Твои люди тебя не отпустят, твои люди тебя не отпустят,

Бессознательно — это живет в нас, в заколдованном мире бита, мире звука,

Твои люди тебя не отпустят, твои люди тебя не отпустят.

Цедя седую золу, мы вне, долгих дум о зиме, бабилона на полосе,

Криками вразрез — я не вернусь, в жестокий темный лес,

Падая сквозь ветви, спотыкаясь о камни, и быть понятым мало, в этом поле тумана,

Смотри, двигайся на звук, только не грубо, только не думай, что я забуду,

Продолжая свой род, свой свет в нем, во времени новом, и это мой повод жить,

И проецировать прошлое в смех, зная что этот мир переживет всех,

В серии сэтов, в стенах, где нет света, там, где добро, мы остаемся,

вынув нутро,

Это выход из пыли и быта, это выход из бедности как из камеры пыток.

Припев:

Бессознательно — это живет в нас, в заколдованном мире бита, мире звука,

Твои люди тебя не отпустят, твои люди тебя не отпустят,

Бессознательно — это живет в нас, в заколдованном мире бита, мире звука,

Твои люди тебя не отпустят, твои люди тебя не отпустят.

Dus het was altijd van vader op zoon, wisselende families, door de steden,

De laatste verdieping zal May Live rinkelen, naar beneden stromen, het is als een pure sensatie,

Een nieuwe school, maar nogmaals het lijkt me dat er iets mis is met deze mensen, iets

fit:

Kies in de menigte, mijn mening, het is mijn stap, onvermijdelijk - ik.

Wie ben jij?

Welke vragen?

Nogmaals - wie ben jij, wat is deze pose?

Hopen gestoomde gezichten, een stel idioten, ik zal niet terugkeren, maar je zult ontdekken wie je gedumpt heeft,

Over een paar jaar zullen we harten doorsnijden met dunne draden, het bewustzijn van de kijker veranderend,

Wat zal het antwoord zijn als je me tien jaar voorbij ziet gaan.

Refrein:

Onbewust - het leeft in ons, in de betoverde wereld van de beat, de wereld van geluid,

Je mensen laten je niet gaan, je mensen laten je niet gaan

Onbewust - het leeft in ons, in de betoverde wereld van de beat, de wereld van geluid,

Je mensen laten je niet gaan, je mensen laten je niet gaan.

Grijze as zeef, we zijn buiten, lange gedachten over de winter, babylon op de strip,

Met geschreeuw tegen - ik zal niet terugkeren naar het wrede donkere bos,

Door de takken vallen, struikelen over stenen, en begrepen worden is niet genoeg, in dit mistige veld,

Kijk, ga naar het geluid, wees niet ruw, denk niet dat ik het zal vergeten,

Voortzetting van mijn soort, mijn licht erin, in een nieuwe tijd, en dit is mijn reden om te leven,

En projecteer het verleden in lachen, wetende dat deze wereld iedereen zal overleven,

In een reeks sets, in muren waar geen licht is, waar goed is, blijven we,

de binnenkant eruit halen,

Dit is een uitweg uit het stof en het dagelijkse leven, dit is een uitweg uit de armoede als uit een martelkamer.

Refrein:

Onbewust - het leeft in ons, in de betoverde wereld van de beat, de wereld van geluid,

Je mensen laten je niet gaan, je mensen laten je niet gaan

Onbewust - het leeft in ons, in de betoverde wereld van de beat, de wereld van geluid,

Je mensen laten je niet gaan, je mensen laten je niet gaan.