Дети неба - Ассаи

Внутри у свободных

Была вода с хлором и тёплое сердце.

Можно стать тем, кто забирается в норы

Тёплые, детские…

Когда горела Луна, мы отмечали смерть Декарта,

Вдувая в лёгкие дым.

Наверное, это наша вина и наша боль,

Если мы унижаем таких.

Мы умираем на девятый день,

Лёгкие туманы надежды,

И к нам приходят ангелы, дочери,

Вернее, их тени прежние.

Наши книги были открыты всегда,

Но Ватикан был слеп,

И я не мог знать, куда течёт река,

И кто придумал философию лет.

Одной цепью скованы,

Дети неба, взгляды мимо.

Добрый лес, научи меня

Слушать сердцем ветер зимний.

Одной цепью скованы,

Дети неба, взгляды мимо.

Добрый лес, научи меня

Слушать сердцем ветер зимний.

И старики уходили вокруг света,

Нам бы пожить ещё, сын!

Но концов у земли нет,

Так же как нет страха в послевоенный режим.

И застонали сосны, принимай меня лес,

Мы твои дети!

Не скучай, мы рождены в городе-призраке,

А значит, нам открыт путь смерти.

А мы с тобой, в поисках главного,

Пускали в неба корабли, чтобы найти друг друга.

Но от удельной до восстания, друг,

Как от Лиговки до самого юга.

Унеси меня, ветер, брось тело,

Этот мир приносит боль зимы,

И то, что с неба будет падать белым,

Я разобью о мутные воды Невы.

Одной цепью скованы,

Дети неба, взгляды мимо.

Добрый лес, научи меня

Слушать сердцем ветер зимний.

Одной цепью скованы,

Дети неба, взгляды мимо.

Добрый лес, научи меня

Слушать сердцем ветер зимний.

Дети неба чуют мокрый ветер,

Как канарейки чуют газ-з-з-з,

Как Сальвадор писал глубже,

И как Иисус умирал за нас.

Знай, время — пудра,

А я песок тихо так сдуваю с лица,

Тайком убегаю под утро,

Чтоб не проснуться под шаги отца.

И я рисую горизонт линиями,

Как Левитан вкладывал сердце,

Если сможешь, прости меня

За слабые поступки в позднем детстве.

Мы провожаем корабли,

Прижав к груди белёсый локон.

Это картина зимняя,

И те глаза меня зовут в открытые окна.

Binnen de gratis

Er was water met chloor en een warm hart.

Je kunt iemand worden die in gaten klimt

Warm, schat...

Toen de maan brandde, vierden we de dood van Descartes,

Rook in de longen blazen.

Misschien is dit onze schuld en onze pijn,

Als we zulke mensen vernederen.

We sterven op de negende dag

Lichte mist van hoop

En engelen, dochters, kom tot ons,

Of beter gezegd, hun schaduwen zijn hetzelfde.

Onze boeken stonden altijd open

Maar het Vaticaan was blind

En ik kon niet weten waar de rivier stroomt

En wie heeft de filosofie van de jaren uitgevonden.

Gebonden met één ketting

Kinderen van de hemel, blikken voorbij.

Goed bos, leer het me

Luister met je hart naar de winterwind.

Gebonden met één ketting

Kinderen van de hemel, blikken voorbij.

Goed bos, leer het me

Luister met je hart naar de winterwind.

En de oude mensen gingen de wereld rond,

We zouden langer moeten leven, zoon!

Maar de aarde heeft geen einde,

Net zoals er geen angst is in het naoorlogse regime.

En de dennen kreunden, neem me bos,

Wij zijn uw kinderen!

Verveel je niet, we zijn geboren in een spookstad

Dit betekent dat de weg van de dood voor ons openstaat.

En jij en ik, op zoek naar het belangrijkste,

Ze lanceerden schepen de lucht in om elkaar te vinden.

Maar van specifiek tot rebellie, vriend,

Zoals van Ligovka naar het uiterste zuiden.

Neem me mee, wind, laat je lichaam vallen,

Deze wereld brengt de pijn van de winter

En wat zal er wit uit de lucht vallen,

Ik zal breken op het modderige water van de Neva.

Gebonden met één ketting

Kinderen van de hemel, blikken voorbij.

Goed bos, leer het me

Luister met je hart naar de winterwind.

Gebonden met één ketting

Kinderen van de hemel, blikken voorbij.

Goed bos, leer het me

Luister met je hart naar de winterwind.

De kinderen van de hemel ruiken de natte wind,

Hoe kanaries gas-z-z-z ruiken,

Zoals Salvador dieper schreef,

En hoe Jezus voor ons stierf.

Weet dat tijd poeder is

En ik blaas stilletjes het zand van mijn gezicht,

Ik ren weg in de ochtend

Om niet wakker te worden onder de voetstappen van de vader.

En ik teken de horizon met lijnen

Hoe Levitan zijn hart legde in

Als je me kunt vergeven

Voor zwakke daden in de late kinderjaren.

Wij escorteren de schepen

Hij drukte een witachtige krul op zijn borst.

Dit is een winterfoto

En die ogen roepen me door de open ramen.