Жить - Артём Лоик

Нету песен про любовь, нету строчек о любви

Я писал, но не про то, чего хотела ты…

Войны без особых причин, не к тебе шел, — на врага…

Но ты несла мои мечи в своих тоненьких руках

За плечами сколько строк, сколько иллюзорных битв

Умел писать им как никто, но не умел тебя любить

Как никто… хотелось шить рифмами делить на ноль,

А ты хотела просто жить… со мной

Я подарю тебе с утра свои лучшие стихи

Непонятные слова, не поймешь их — пустяки

Только не бросай меня, в этой пустоте

Наша сложная любовь растерялась в простоте

Мы придумали вдвоем и поверили в картину

Где наш королевский дом в однокомнатной квартире

Поместился… да не весь… Помечтаем, объясним

Свои планы до небес, но нам поверит только сын…

Чувства вылиты в слова, а он вылитый ты

Я останусь у стола, у своей треснутой стены

Которую хочу пробить в мире, где уместен хор

Где учусь тебя любить, больше песен и стихов…

Больше смерти и крестов, себя целями дробя

Больше строчек и листов, где я потерял тебя…

Разреши мне не соврать, а получится остыть, —

Равносильно, что порвать, — нашу связь или листы…

Где сейчас иду ко дну… где я весь и потому

Где прошу тебя одну, помоги мне… утонуть…

В моем мире без людей, без бумажек и забот

Непонятных мне и где, я давно ушел за борт…

Подарив тебе с утра свои лучшие стихи

Непонятные слова, не поймешь их — пустяки

Только не бросай меня, в этой пустоте

Наша сложная любовь растерялась в простоте

Мы придумали вдвоем и поверили в картину

Где наш королевский дом в однокомнатной квартире

Поместился… да не весь… Умирая со строкой

Захотелось очень жить… с тобой

Er zijn geen liedjes over liefde, er zijn geen regels over liefde

Ik schreef, maar niet over wat je wilde...

Oorlogen zonder speciale redenen, die niet naar jou komen, - naar de vijand ...

Maar je droeg mijn zwaarden in je dunne handen

Achter de schouders, hoeveel lijnen, hoeveel illusoire gevechten?

Ik wist als geen ander hoe ik ze moest schrijven, maar ik wist niet hoe ik van je moest houden

Zoals niemand ... ik wilde naaien met rijmpjes om te delen door nul,

En je wilde gewoon bij mij wonen...

Ik zal je morgen mijn beste gedichten geven

Onbegrijpelijke woorden, je zult ze niet begrijpen - niets

Verlaat me gewoon niet, in deze leegte

Onze complexe liefde verloren in eenvoud

Samen bedachten we en geloofden we in het plaatje

Waar is ons koningshuis in een eenkamerappartement

Het paste... maar niet alles... Laten we dromen, uitleggen

Jouw plannen naar de hemel, maar alleen de zoon zal ons geloven...

Gevoelens stroomden in woorden, en hij stortte jou in

Ik blijf aan de tafel, aan mijn gebarsten muur

Ik wil punch in een wereld waar het refrein passend is

Waar ik leer van je te houden, meer liedjes en gedichten...

Meer dood en kruisen, jezelf verpletteren met doelen

Meer regels en bladen waar ik je verloor...

Laat me niet liegen, maar het zal blijken af ​​te koelen, -

Het komt neer op het verbreken van onze verbinding of lakens ...

Waar ga ik nu naar de bodem ... waar ben ik allemaal en daarom

Waar ik je alleen vraag, help me ... verdrinken ...

In mijn wereld zonder mensen, zonder papieren en zorgen

Onbegrijpelijk voor mij en waar, ik ben al lang overboord gegaan ...

Ik geef je mijn beste gedichten in de ochtend

Onbegrijpelijke woorden, je zult ze niet begrijpen - niets

Verlaat me gewoon niet, in deze leegte

Onze complexe liefde verloren in eenvoud

Samen bedachten we en geloofden we in het plaatje

Waar is ons koningshuis in een eenkamerappartement

Fit... maar niet allemaal... Sterven met een touwtje

Ik wilde heel graag bij je wonen