Крысолов - Артём Лоик

В руке моей стали кусок

Говорю с Вами, пока Вы тут спали

И ваш соп по спальням гудел

Крысы восстали, пока в астрале Вы

Они вырастали, из нор, из Нарний

Запрещённых.

Из зданий вырывались, из камер

Врываясь в здания Ваших полушарий

Где плодили подобных, ведь не с неба врождались

Пока мы в быту дохли, они рождались!

Пока мы все спали, вне кровати

Крысы нас распяли, думали для объятий

Мы на месте стали, пели тихо

Те ли, мы в итоге стали теми кем хотели?

Крысы в этом смраде, последний мускул

Пускаю ради своего искусства

В этом разврате, на месте пустом

Ору по спальням: «Нам пора проснуться!»

В этом нечистом, бездушном аду

На месте не ложиться, пора вставать нам

В этой подмене, в повседневной яме

Настало время сны сделать явью!

Крысы, я тут, говорите вы гол, но

У меня есть стул, и меня есть стол, йоу

Крысы, я здесь, говорите вы «мышь», но

У меня на всех вас в арсенале мысли!

Крысы, за мной, пока люди спят!

Я ваш весь строй беру на себя

Крысы сюда, говорите вы «мал»

Но расту на глазах, но расту как Ламар

Крысы, вы миф, навязанный бред

Навязанный мир, завязанных век, йоу

Крысы, вы похоть, и оскал, и сарказм

Грызли эпоху, грызли всех нас

Нитки извилин кроя на свой вкус

Плодил насилие каждый трус

Бездарный в грязь опускал талант

Бездушный власть получал из лап

Крысиных.

Ложкой черпая полные

Съедали ложь мы, съедали войны

Съедали смерти родных, все пули

Съедали вместе, не поперхнулись!

Запили!

Гонором растворили

Эгом закусили, гордостью и чёрным смехом

Крысы, за мной, пока миряне спят!

Я плюю войной на самого же себя

Крысы, я здесь, пока ночь за окном!

Отказываюсь есть за вашим столом!

Я врываюсь в головы каждому, и будто бы руками

Голыми воюю, буквами вас всех выманиваю

Узколобых.

Вывожу из зданий, черепных коробок

Крысы, вы лишь вирус голов

А поэтому помни человек крайнее

Поэтому помни, поэт, истину

Поэтому помните люди восстали

Время настало, выйти из спальни Вам

Поэтому помни народ — притон

Отрицая его весь род, я ору: «подъём»!

Ik heb een stuk staal in mijn hand

Ik praat tegen je terwijl je hier sliep

En je sop zoemde door de slaapkamers

De ratten kwamen in opstand terwijl je in het astrale bent

Ze groeiden uit gaten, uit Narnia

Verboden.

Ontsnapt uit gebouwen, uit cellen

Barsten in de gebouwen van je hersenhelften

Waar soortgelijke werden gefokt, omdat ze niet uit de hemel zijn geboren

Terwijl we in het dagelijks leven doodgingen, werden ze geboren!

Terwijl we allemaal sliepen, uit bed

Ratten kruisigden ons, dachten aan knuffels

We stonden op hun plaats, zongen zachtjes

Zijn we uiteindelijk geworden wie we wilden zijn?

Ratten in deze stank, de laatste spier

Ik laat gaan voor mijn kunst

In deze losbandigheid, op een lege plek

Schreeuwend door de slaapkamers: "Het is tijd voor ons om wakker te worden!"

In deze onzuivere, zielloze hel

Ga niet ter plaatse liggen, het is tijd voor ons om op te staan

In deze vervanging, in de alledaagse pit

Het is tijd om dromen waar te maken!

Ratten, ik ben hier, je zegt dat je naakt bent, maar

Ik heb een stoel en ik heb een tafel, yo

Ratten, ik ben hier, jullie zeggen "muis", maar

Ik heb gedachten over jullie allemaal!

Ratten, volg mij terwijl mensen slapen!

Ik neem je hele systeem over

Ratten hier, je zegt "klein"

Maar groeien voor onze ogen, maar groeien als Lamar

Ratten, jullie zijn een mythe, opgelegde onzin

Opgelegde wereld, gebonden oogleden, yo

Ratten, jullie zijn lust en grijns en sarcasme

Ze knaagden aan het tijdperk, ze knaagden aan ons allemaal

Draden van windingen naar uw smaak gesneden

Elke lafaard bracht geweld voort

De middelmaat liet talent in de modder zakken

Zielloze kracht ontvangen van de poten

Rat.

Lepel vol scheppen

We aten leugens, we aten oorlogen

Aten de dood van familieleden, alle kogels

We aten samen zonder te stikken!

Drink het op!

Opgelost met ambitie

Ego gebeten, trots en zwart gelach

Ratten, volg mij terwijl de leken slapen!

Ik spuug oorlog op mezelf

Ratten, ik ben hier terwijl de nacht buiten is!

Ik weiger aan jouw tafel te eten!

Ik breek in ieders hoofd, en als met mijn handen

Ik vecht naakt, ik lok jullie allemaal uit met brieven

Bekrompen.

Ik haal uit gebouwen, schedeldozen

Ratten, jullie zijn gewoon een virus van koppen

En denk daarom aan de extreme man

Dus onthoud, dichter, de waarheid

Dus onthoud dat de mensen zijn opgestaan

Het is zover, je komt de slaapkamer uit

Onthoud daarom de mensen - een ontmoetingsplaats

Zijn hele familie ontkennend, roep ik: "sta op"!