Сигареты - Артём Лоик

Ад или рай, себе сам выбирай

Вдыхай-выдыхай, каждому в итоге своё

Яма да гора, ты только в пальцах

Бога лихо сигаретой догорай

Как бы ни горели, нас в итоге забычкуют

Так почему очкуем?

Толкаемся боками

Не падаем и не плачем, считаемся Богами

Пока не откроют пачку

Не возьмёт за голову уверенных и глупых

Пока не подожгут, пока не прикоснуться губы

И не затянуться нами, да тянется за каждым

Тут какими не были бы крепкими, он не закашляет

Как бы не горели, после нас в итоге дым

Кого-то скурят старым, а кого-то молодым

Кого-то скурят первым, а кого-то на потом оставят

И забудут город, улицу, квартиру, дом

И он останется в помятой старой пачке после пухнуть

У плиты, на подоконнике, на кухне

Не зажжённый, не подкуренный никем он

Его жизнь — помятая пачка от Camel

Выбирающий путь долгий, не короткий, уцелевший

Принимающий закрытую коробку:

Отсыреет, увернётся, заночует

Уже лучше пускай скурят, забычкуют

Как бы не горели, не жалея табачка мы

Как бы не стучали сердцами и каблучками

Кто-то в Chester’e, кто-то в белом Parlament’e

Кто-то честный, кто-то хитрый, кто-то праведный

Кто-то трусит, кто-то вместе с тем рискует,

Но всех струсят, потом стрельнут, потом скурят,

А когда никто не знает, только просим его каждый

Почему-то чтобы он нас всё же бросил!

Пачку распечатали и бросили на стол

Ангелы собрались, с ними выпили по сто,

А после кто-то взял руками только оборвал строку

И вот несколько из нас вчера ушли на перекур

Мы боимся выходить из своих мест

Там с удовольствием меняемся, да не с кем

Под свои нелепые правила пляшем

И сгораем, но огонь не настоящий

Самодельные потуги, губы курим

Себя сами забычкуем и выбрасываем в урну

У меня всего одна, но мне не жалко, зажигай

Душа, угощайся, вдыхай-выдыхай

Hel of hemel, kies voor jezelf

Adem in, adem uit, ieder zijn ding uiteindelijk

Put en berg, je zit alleen in de vingers

God brandt beroemd op met een sigaret

Hoe ze ook branden, we zullen uiteindelijk worden vergeten

Dus waarom staren we?

Zijkanten duwen

We vallen niet en huilen niet, we worden als goden beschouwd

Totdat de verpakking wordt geopend

Zal niet het hoofd van de zelfverzekerde en domme nemen

Totdat ze het in brand steken, totdat ze de lippen raken

En niet door ons slepen, maar naar elkaar grijpen

Hier, hoe sterk ze ook zijn, hij zal niet hoesten

Het maakt niet uit hoe ze branden, na ons, als resultaat, roken

Iemand wordt gerookt door de oude, en iemand door de jongeren

Er wordt eerst iemand gerookt en iemand blijft voor later

En ze zullen de stad, straat, appartement, huis vergeten

En hij zal in een verfrommeld oud pak blijven na het zwellen

Bij het fornuis, op de vensterbank, in de keuken

Niet aangestoken, door niemand gerookt

Zijn leven is een verfrommeld pak van Camel

Een pad kiezen lang, niet kort, overleven

Gesloten doos accepteren:

Vocht, ontwijk, breng de nacht door

Het is beter om ze te laten roken, vergeten

Het maakt niet uit hoe we verbranden, de tabak niet sparen, we

Het maakt niet uit hoe ze kloppen met hartjes en hakken

Iemand in Chester, iemand in het witte parlement

Sommige zijn eerlijk, sommige zijn sluw, sommige zijn rechtvaardig

Iemand is een lafaard, iemand riskeert tegelijkertijd,

Maar iedereen wordt bang, dan schieten ze, dan roken ze,

En als niemand het weet, vraagt ​​iedereen het hem gewoon

Om de een of andere reden, zodat hij ons toch verliet!

Het pakje werd geopend en op tafel gegooid

De engelen verzamelden zich, dronken er honderd met hen,

En nadat iemand het met zijn handen pakte, brak hij gewoon de lijn

En hier zijn een paar van ons gisteren gingen voor een rookpauze

We zijn bang om onze plaatsen te verlaten

We zijn blij om daar te veranderen, maar met niemand

We dansen volgens onze belachelijke regels

En we branden, maar het vuur is niet echt

Zelfgemaakte pogingen, we roken lippen

We vergeten onszelf en gooien ze in de prullenbak

Ik heb er maar één, maar ik vind het niet erg, steek hem aan

Ziel, help jezelf, adem in, adem uit