Себе - Артём Лоик

Я просыпаюсь, собираюсь и иду

Забив на предостережения новостей

Не тронув вечную остывшую еду

Оставив коконом нагретую постель

И я меняю пустоту бетонных стен

На пустоту доброжелательных персон

Я открываю свои двери и затем

Я закрываюсь от людей на капюшон

Я опускаю свои серые глаза

И поднимаюсь по ступеньками на Олимп,

Но почему-то как и прежде небеса

Над высотою наших монолитных плит

Меня пьянили не бумажки, не чины,

А только чистая всеобщая любовь,

Но только слава поизменчивей жены

И лучшей рифмы не придумала чем боль

Мне так хотелось победить и доказать,

Но получилось отступиться и кивнуть

И раньше мне хотелось это рассказать,

Но я заткнулся, когда осознал кому

Себе — пишу в своей судьбе

Себе — грешу в своем суде

Себе — пишу в своей судьбе

Себе — грешу в своем суде

Мне так хотелось уважение особ

Которых я терял на протяжении лет

Я не жалел об эту стену крепкий лоб

И я не знал, что будет время пожалеть

Сколько друзей, которые не для друзей

Сколько врагов, которые не для врагов

Сколько плетей, которые не для плетей

Сколько оков, которые не для оков

Я так хотел всего побольше и сейчас,

А получилось ничего и на потом

Я был весьма красноречив в своих речах

Только на деле оказался не Платон,

Но иногда были терпимые вирши

И мне казалось это истинный Талмуд

И так хотелось научить и разложить,

Но я заткнулся, когда осознал кому

Себе — пишу в своей судьбе

Себе — грешу в своем суде

Себе — пишу в своей судьбе

Себе — грешу в своем суде

Стихи — себе

Грехи — себе

Слова — себе

Глаза — себе

Глаза — себе

Слова — себе

Стихи — себе

Грехи — себе

Понравился текст песни?

Напиши в комментарии!

Новые песни и их тексты

Ik word wakker, maak me klaar en ga

De waarschuwingen van het nieuws scoren

Zonder het eeuwige koude eten aan te raken

Een met cocon verwarmd bed verlaten

En ik verander de leegte van betonnen muren

Naar de leegte van welwillende personen

Ik open mijn deuren en dan

Ik sluit mijn kap van mensen

Ik sla mijn grijze ogen neer

En ik ga de trap op naar Olympus,

Maar om de een of andere reden, zoals voorheen, de hemel

Boven de hoogte van onze monolithische platen

Ik was dronken, niet door papieren, niet door rangen,

Maar alleen pure universele liefde,

Maar alleen glorie is veranderlijker dan een vrouw

En ik heb geen beter rijm bedacht dan pijn

Ik wilde zo graag winnen en bewijzen

Maar het lukte me om een ​​stap achteruit te doen en te knikken

En voordat ik dit wilde zeggen,

Maar ik hield mijn mond toen ik me realiseerde tegen wie

Aan mezelf - ik schrijf in mijn lot

Ikzelf - ik zondig in mijn oordeel

Aan mezelf - ik schrijf in mijn lot

Ikzelf - ik zondig in mijn oordeel

Ik wilde zo veel respect

die ik in de loop der jaren ben kwijtgeraakt

Ik had geen spijt van deze muur, een sterk voorhoofd

En ik wist niet dat er tijd zou zijn om spijt te hebben

Hoeveel vrienden die niet voor vrienden zijn?

Hoeveel vijanden die niet voor vijanden zijn?

Hoeveel wimpers zijn niet voor wimpers?

Hoeveel boeien die niet voor boeien zijn?

Ik wilde zo graag meer van alles en nu,

En het bleek niets en toen

Ik was erg welsprekend in mijn toespraken

Alleen bleek het niet Plato te zijn,

Maar soms waren er aanvaardbare verzen

En het leek mij dat dit de ware Talmoed . is

En dus wilde ik onderwijzen en ontbinden,

Maar ik hield mijn mond toen ik me realiseerde tegen wie

Aan mezelf - ik schrijf in mijn lot

Ikzelf - ik zondig in mijn oordeel

Aan mezelf - ik schrijf in mijn lot

Ikzelf - ik zondig in mijn oordeel

Gedichten voor mezelf

Zonden voor jezelf

Woorden voor jezelf

Ogen voor jezelf

Ogen voor jezelf

Woorden voor jezelf

Gedichten voor mezelf

Zonden voor jezelf

Vond je de teksten leuk?

Schrijf in de reacties!

Nieuwe nummers en hun teksten