Где мы те - Артём Лоик

Где мы те, которые ничего не боялись?

На каком материке и в которой стране?

Где мы с вами потерялись и куда пропали?

Где огонь и вера та, что горела во мне?

Мы не кричим, когда нельзя и рожицы не корчим

Мы не смотрим в глаза, на нас не жалуются больше

Перестали спорить и открыто на юбки глазеть

И скрывать не стоит, мы растеряли друзей

Мы больше не разбиваем ваши окна мячом

Мы реже возражаем и мы чаще не при чем

Говорим всерьез ибо давно не босота

Не смеемся до слез и до боли в животах

Нас не зовут домой и нет домашних заданий

Мы не деремся за двором и не ходим с синяками

Мы моем чаще руки и не пачкаем скатерть

Мы чувствуем по сути, но нам стало стыдно плакать

Мы не хотим летать, до дрожи мы боимся падать

Мы делаем все то, что было нам к чертям не надо

Мы стали лебезить за это нам плюсик зачтут

И мы забыли, что когда-то имели мечту…

Мы не первые и даже вторыми не стали

Свою цель с деньгами мы поменяли местами

С людьми, нам близкими, давно разминулись по жизни

Нет времени простится нам — открываются визы

Мы как ваза!

Тронь и разобьемся вдребезги

Наш воздушный змей таким же в небе сбит

Мы едим друг друга и запиваем Колой

Мы больше с другом не стоим против восьми за школой

Мы не ищем истину, мы потеряли смысл

Наша жизнь — интернет, или хуже — телевизор

Нас окружают тучей ненужные вещи

Теперь в Dolce и Gucci нам дышится легче

Мы носим модные часы, но время не зависит

Купил ты их за доллар или за 20 тысяч

Оно просто идет и я прошу ответа:

— Где мы те, которые смело презирали все это?

Мы не музыканты, не певцы и не спортсмены

Мы перспективные таланты «до» и «после» смены

Мы не ломаем стены — мы внутри этой системы

И до невозможности долго молчим вместе со всеми

Мы по модели, по шаблону, мы — средний класс

И мы дышим по ГОСТу, нас не трогает власть

Все замолчали — мы молчим, все орут — мы с ними

Все в синем — мы в синем, революция — мы снимем

Мы больше не несем дневник, не сидим за партой

Мы стандартные и мы детей своих учим стандарту

В Новый год мы выпьем водки под президентские речи

Посмотрим новогодний бред и заснем по-крепче

И приснится нам сон, где мы ТЕ, где мы в ТОМ

Где сейчас, не на «потом»

Там, где мы прем на пролом

К своей мечте, и от радости хоть разорваться

Где мы просим себя:

— Пожалуйста не просыпайся

Waar zijn wij die nergens bang voor waren?

Op welk continent en in welk land?

Waar zijn jij en ik verdwaald en waar zijn we heen gegaan?

Waar is het vuur en het geloof dat in mij brandde?

We schreeuwen niet als het onmogelijk is en we trekken geen gezichten

We kijken niet in de ogen, ze klagen niet meer over ons

Ze stopten met ruzie maken en staarden openlijk naar rokken

En het is het niet waard om je te verstoppen, we hebben vrienden verloren

Wij breken uw ramen niet meer met een bal

We maken minder vaak bezwaar en hebben er vaker niets mee te maken

We praten serieus want we zijn al lang niet meer blootsvoets geweest

We lachen niet tot tranen toe en tot pijn in de maag

We worden niet naar huis geroepen en er is geen huiswerk

We vechten niet op het erf en lopen niet rond met blauwe plekken

We wassen vaker onze handen en maken geen vlekken op het tafelkleed

We voelen in wezen, maar we schaamden ons om te huilen

We willen niet vliegen, we zijn bang om te vallen

We doen alles wat we niet nodig hadden naar de hel

We begonnen hiervoor te fawnen, ze zullen ons een pluspunt geven

En we vergaten dat we ooit een droom hadden...

Wij zijn niet de eerste en zijn niet eens de tweede geworden

We hebben ons doel geruild met geld

Met mensen dicht bij ons hebben we elkaar lang gemist in het leven

Er is geen tijd om afscheid van ons te nemen - visa worden geopend

We zijn als een vaas!

Aanraken en verbrijzelen

Onze vlieger is hetzelfde in de lucht neergeschoten

We eten elkaar en drinken cola

Mijn vriend en ik staan ​​niet langer tegen acht achter de school

We zijn niet op zoek naar de waarheid, we zijn de betekenis kwijt

Ons leven is internet, of erger nog, tv

We zijn omringd door een wolk van onnodige dingen

Nu ademen we gemakkelijker in Dolce en Gucci

We dragen modieuze horloges, maar de tijd is niet afhankelijk

Heb je ze gekocht voor een dollar of 20 duizend

Het gaat gewoon en ik vraag om een ​​antwoord:

'Waar zijn wij, degenen die dit alles stoutmoedig verachtten?'

We zijn geen muzikanten, geen zangers en geen atleten

We beloven talenten "voor" en "na" de shift

We breken geen muren - we zitten in dit systeem

En we zijn samen met iedereen onmogelijk lang stil

We zijn volgens het model, volgens de sjabloon, we zijn de middenklasse

En we ademen volgens GOST, we worden niet aangeraakt door de autoriteiten

Iedereen is stil - wij zijn stil, iedereen schreeuwt - wij zijn bij hen

Alles is in blauw - we zijn in blauw, de revolutie - we zullen verwijderen

We hebben geen agenda meer bij ons, we zitten niet aan een bureau

We zijn standaard en we leren onze kinderen de standaard

In het nieuwe jaar drinken we wodka bij de presidentiële toespraken

Laten we oudejaars onzin kijken en beter slapen

En we zullen een droom hebben waar we zijn, waar we zijn in DAT

Waar is nu, niet op "later"

Waar we prem om te breken?

Naar je droom, en zelfs barsten van vreugde

Waar we ons afvragen:

- Alsjeblieft niet wakker worden