Заберите всё - Артём Лоик

Мой мир не тот, каким его мне рисовали в ВУЗе

Мой монитор и тексты в нем — я в них завязан в узел

Живу в чужой квартире в мире, пальцы не в мозолях,

Но в свои 24 мне по-моему 40

Все реже песни зажигают и все чаще жгут

И, кажется, моим стихам потуже натянуть бы жгут

Все меньше запала, но так же в студии на полную

Время рассудит — я вас или вы меня не поняли!

Мне не хочется славы, мне танцуют с шестом

В моей светлой Полтаве пишу стихи на 6-ом

Которые услышит мама, девушка и друг

И после босыми не прийдя к вам они в меня уйдут!

Сам не пишу — мне муза диктует диктанты

Не продюсер, не поэт, не лектор, не узкий декан

И мне не надо ускорятся.

что б увидеть истину

Я сидя за столом улетаю ночью из дому

Я не настолько не воспитан, что б считаться уличным

Я не настолько в телевизоре, что б быть известным

И так же как у каждого, что то стучит под курточкой,

Но только у меня оно стучит синхронно с текстом!

Заберите все за мои грехи, но не трогайте стихи!

Уничтожьте все, чего за жизнь достиг

Но не трогайте мой стих!

Обвините во вранье и лести!

Меня, но не прикасайтесь к песням!

Пейте, ешьте, забивайте, все за стол,

Но не трогайте мой храм из слов!

Я как-то поздно понял, что люди жестоки

Как Аладин, но вместо лампы у меня джин в стопке

Должен быть, но так сложилось я не пью, смешно ведь?

Выпивать за жизнь, за успех и за здоровье

Я ещё в детстве понял, что такое парадокс

Нам запрещали пить и выносили мамы мозг,

Но на праздниках семьи с отцом пили на пару тост

«Куришь?

Будет малым рост!»

Кричал курящий папа: «Брось!»

Потом песни об этом — Смоки, Касты и Креки

Однообразных техник, дутых рассказов и реплик

Как в экстазе идя продукт, вырастали мы дети

Чего же взять с нас теперь, мы бесполезны как видик

Из-за песни, что спел, кто курит — меня ненавидит,

Но не для вас мой реп и не для вас моя судьба

Меня не вам судить, тем более мне не суть батл

Я для горящих глаз пою свои песни затем лишь

Что б они пошли, мой друг, дорогами не теми ж

Я верю в них, я верь в силу молодых сердец!

Топчи меня, но затоптать мой стих вам не суметь!

Mijn wereld is niet zoals die op de universiteit naar me toe werd getrokken

Mijn monitor en de teksten erin - ik ben erin vastgebonden

Ik woon in een vreemd appartement in de wereld, mijn vingers zitten niet in het eelt,

Maar op mijn 24e denk ik dat ik 40 ben

Er branden steeds minder liedjes en ze branden steeds vaker

En het lijkt erop dat mijn gedichten strakker zouden worden getrokken met een tourniquet

Steeds minder verzonken, maar ook met volle teugen in de studio

De tijd zal oordelen - ik jij of jij begreep me niet!

Ik wil geen roem, ze dansen met mij met een paal

In mijn heldere Poltava schrijf ik poëzie op de 6e

Die moeder, meisje en vriendin zullen het horen

En nadat ze niet op blote voeten naar je toe zijn gekomen, zullen ze me verlaten!

Ik schrijf niet zelf - mijn muze dicteert dictaten

Geen producer, geen dichter, geen docent, geen bekrompen decaan

En ik hoef niet te versnellen.

om de waarheid te zien

Ik zit aan tafel en vlieg 's avonds weg van huis

Ik ben niet zo slecht gefokt om als straat te worden beschouwd

Ik ben niet zo op tv om beroemd te zijn

En net als iedereen klopt er iets onder de jas,

Maar alleen bij mij klopt het synchroon met de tekst!

Neem alles voor mijn zonden, maar raak de verzen niet aan!

Vernietig alles wat je in je leven hebt bereikt

Maar raak mijn vers niet aan!

Beschuldig mij van leugens en vleierij!

Ik, maar raak de liedjes niet aan!

Drinken, eten, scoren, iedereen aan tafel,

Maar raak mijn tempel van woorden niet aan!

Ik realiseerde me op de een of andere manier laat dat mensen wreed zijn

Net als Aladin, maar in plaats van een lamp heb ik een geest in een stapel

Het zou moeten, maar het gebeurde zo dat ik niet drink, is het grappig?

Drinken voor het leven, succes en gezondheid

Als kind begreep ik wat een paradox is

Ze verboden ons te drinken en haalden moeders hersenen eruit,

Maar op vakantie dronken gezinnen met hun vader een toast voor een stel

"Rook je?

Er zal een kleine groei zijn!

De rokende vader riep: “Stop!”

Dan liedjes erover - Smokey, Castes and Cracks

Monotone technieken, opgeblazen verhalen en opmerkingen

Net als in extase, het product lopen, groeiden we op als kinderen

Wat moeten we nu van ons aannemen, we zijn nutteloos als video

Vanwege het lied dat ik zong, wie rookt, haat mij,

Maar mijn rap is niet voor jou en mijn lot is niet voor jou

Ik ben niet aan jou om te oordelen, vooral omdat ik niet de essentie van de strijd ben

Ik zing mijn liedjes voor brandende ogen, alleen dan

Zodat ze, mijn vriend, op de verkeerde wegen gaan

Ik geloof in hen, ik geloof in de kracht van jonge harten!

Vertrap me, maar je zult niet in staat zijn om mijn vers te vertrappen!