Музыкант - Артём Лоик

А ну-ка ша!

Я Вас избавлю от хлопот

Моя душа, увы, давненько не хлопок

Она, скача, вас переедет галопом,

А ну-ка ша!

Кончайте хлопать, толпы серых холопов!

Я крыс увёл!

И моё дело тут свято

Я музыкант и писатель, я раздражаю пузатых

Мой голос держит басы, и пусть хватает мне сил,

Но я поэт, а поэт, будет антонимом к «сыт»

Эй, люди, что же просили Вам всем помочь

И от крыс там защитить.

И я помог, но я поэт не корыстный

Дайте мое лишь обещанное: дочь бургомистра

Я успокоюсь.

Не нужны огрызки, я не у миски!

А ну-ка ша!

Моя душа — не твоё оригами!

(ты понял?)

Ты мне не папа.

Отдай дочь, мне не надо регалий

Прячась за рогами, мэр за стадом, раввин за рабами

По вам плачет лопата, которой вы загребали!

Но вы ошиблись, я поэт, а не ваш скоморох!

Эти мои аплодисменты для Вас — комаров!

Вы, старики, мне не нужны — у вас пусты ножны,

Но к своим детям вы нежны, они одни Ваш мир!

И если брачной ночи с дочкой не будет в шале?

Я отберу не Ваши души, а будущее!

Я Вас не трону — покажу озеро вашим детям!

Озеро отцов, озеро потерь…

Я буду лучшим из стихов, лучший из новелл

Я подарю девушкам нежность, ребятам силу!

Я буду последней надеждой вырваться с ила

Пообещаю кому платья, а кому ружья

Ей полную плату, ему полную кружку

Я подарю ребятам войны, девушкам страсти;

Ему желанную волю, ей желанное рабство

У меня есть всё

В озере на всех!

Красивое лицо, ей

Шрам на лице, ему

У меня на дне много нанесло: ему — дней с ней

Ей — по ним слез

Девушкам стрелки, ребятам баттлы

Удачно снятое селфи, ей

Снятую хату ему, чтобы удачно снять её, а после платье

Все чего эпоха желает — озеро платит!

Ребятам задницы, девушкам айфоны!

Девушкам не стариться, ребятам запомниться!

Всего в избытке отыщешь на дне, на песочке…

Ныряйте рыбки в озеро молча

Тихое озеро девушкам, ребятам — волны

Наобещаю, начитаю, нашепчу, напомню!

Ей — зависть подруг, ему — их уважение

И спасательный круг, от камня на шее!

Че зашушукались?

Страшна моя правда?

Вы оценили свою дочь!

Аплодисменты, папа!

Крысы мертвы, работы нету и лира распята,

Но я подумал, ваши дети почему не крысята?

И пусть я мастер лишь по крысам, по словам и по письмам,

Но все мы божьи твари, каждый врал и каждый крысил!

Сегодня вы, а завтра вам.

Сеим вражду!

Я крыс увёл, я все сказал!

Дочь — жду!

Nou ja!

Ik zal je de moeite besparen

Mijn ziel, helaas, is al lang geen katoen meer

Ze zal springend over je heen rennen in galop,

Nou ja!

Stop met klappen, massa's grijze lakeien!

Ik heb de ratten weggehaald!

En mijn werk is hier heilig

Ik ben een muzikant en een schrijver, ik irriteer de dikbuikige

Mijn stem houdt de bas, en laat me genoeg kracht hebben,

Maar ik ben een dichter, en een dichter zal het antoniem zijn van "vol"

Hey mensen, waarom hebben ze jullie allemaal gevraagd om te helpen

En daar beschermen tegen ratten.

En ik heb geholpen, maar ik ben geen egoïstische dichter

Geef me alleen wat beloofd was: de dochter van de burgemeester

Ik zal kalmeren.

Geen kernen nodig, ik ben niet bij de kom!

Nou ja!

Mijn ziel is niet jouw origami!

(Begrijp je?)

Je bent mijn vader niet.

Geef me je dochter, ik heb geen regalia nodig

Verscholen achter de hoorns, de burgemeester achter de kudde, de rabbijn achter de slaven

De schop die je gebruikte om te harken, huilt om je!

Maar je vergiste je, ik ben een dichter, niet je hansworst!

Dit is mijn applaus voor jou - muggen!

Ik heb jullie niet nodig, oude mensen - jullie schedes zijn leeg,

Maar je bent zachtaardig voor je kinderen, zij zijn je enige wereld!

En als de huwelijksnacht met uw dochter niet in het chalet is?

Ik zal niet jullie zielen wegnemen, maar de toekomst!

Ik zal je niet aanraken - ik zal het meer aan je kinderen laten zien!

Meer van vaders, meer van verliezen...

Ik zal de beste van gedichten zijn, de beste van korte verhalen

Ik zal meisjes tederheid geven, jongens kracht!

Ik zal de laatste hoop zijn om uit de modder te breken

Ik beloof aan wie jurken en aan wie geweren

Haar volledige loon, hij een volle mok

Ik zal de jongens van de oorlog geven, de meisjes van de passie;

Hij begeerde wil, haar gewenste slavernij

ik heb alles

In het meer voor iedereen!

Mooi gezicht, hè

Litteken op zijn gezicht

Ik heb veel gedaan aan de onderkant: hij - dagen met haar

Zij - tranen voor hen

Pijlen voor meisjes, gevechten voor jongens

Goed vastgelegde selfie

De gehuurde hut aan hem om het met succes te verwijderen, en na de jurk

Alles wat het tijdperk verlangt - het meer betaalt!

Jongens ezels, meisjes iPhones!

Meisjes worden niet oud, jongens worden herinnerd!

Je vindt alles in overvloed op de bodem, op het zand...

Duik de vis geruisloos in het meer

Rustig meer voor meisjes, voor jongens - golven

Ik beloof het, ik lees, ik fluister, ik herinner eraan!

Zij is de afgunst van haar vrienden, hij is hun respect

En een reddingslijn, van een steen om je nek!

Waar fluister je over?

Is mijn waarheid eng?

Je waardeerde je dochter!

Applaus, papa!

De ratten zijn dood, er is geen werk, en de lier is gekruisigd,

Maar ik dacht, waarom zijn jouw kinderen geen ratten?

En ook al ben ik maar een meester in ratten, woorden en letters,

Maar we zijn allemaal Gods schepselen, elk gelogen en elk verrot!

Vandaag jij, en morgen jij.

Vijandschap!

Ik nam de ratten weg, ik zei alles!

Dochter - ik wacht!