Крысы - Артём Лоик

Кто мы?

Крысы мы, мы Ваши миски до крох

В Ваших мыслях мы, мы.

Кто мы будем?

Никто!

Мы те, очнись человек, кого вызвал?

Вы где?

В твоей голове!

Да, мы крысы едины: жуём, грызём Вас, едим Вас

Все с витрины на вынос: свинина, рыба и вина с хлебом, с тмином

Мы сдвинем всё на пути, паутину плетём из тел своих

В спины Вам дышим, значит на Вы нас не называли людишки

Пока Вы ели — мы в стаю сбивались и книжки грызли, пока Вы не стали

Станем в нашей отрыжке, в желудке бродят глистами

Пока в спальне Вы спали-сопели — крысы восстали

Грызём дом Ваш сосновый, грызём дом Ваш с основы

Мы грызём смех Ваш и слёзы.

На одну голову сто нас

Грызём взгляды, морали, идеи самых достойных

Грызём лямы-медали на теле, только не совесть

Грызём письменный столик, толи рэперов, толи

Новых поэтов, не важно, грызём их и тролим

Въезжаем в Ваш город на коне, будто бы в Трою

Дороги извилин мы на свой лад роем-роем

Переворачиваем всё, в Вашем доме семь раз

Вот он цвет нашей шерсти, он Ваш — серых масс

Превращем лица в маски, а затем мысли маск

Подгоняем под одну, убив на век диссонанс

Мы уже не смердим, не заметен наш писк

Серых крыс среди людей, серых людей среди крыс

Всё смешалось — одни морды, больше никаких лиц

Буквы ложатся на аккорды, но в руках чистый лист

Мы уже не противны, да, мы уже не противник

Вам на войне нас запустил к себе последний противник

Наших идей без идей, наших вперёд без дорог

Наших людей без людей, вот дверь порока — порог

Перешагни там всё есть, в ногу серая шерсть

Нечего думать, точнее нечем уже

Чё ты стал?

Не отставай!

Тут давай двигай как все

Вот твоё колесо, в моде быть в колесе

Побежали вперёд, под музыку модную

Впереди наш пирог — упадём в него мордою

Лишь крути колесо, выполняй свою норму

Будь как все и как всё.

А под вечер по норам

Разойдись, но сперва лишь заинстаграмь своё селфи

И спи, ты мышь — не сова.

Сам поверни себя к стенке

Расстреляй себя сном, необъяснимым и странным

Где не двигал хвостом, под стон крысиных восстаний

Рассмотри себя в нём, где ты дышишь вне моды

Полюбуйся лицом своим, и сравни его с мордой

Где стоишь на своём, и не пишешь диктанты

Где слушаешь не вой, а своего музыканта

Где слова его силы тебе дают, как пилюли

Больному, спи не вставай, сам себе шепни люли-люли

Рассмотри свои руки, они без шерсти и пасти

Лицо твоё, и кричи сам себе «не просыпайся»

И всё же проснись, пот сотри, воды выпей,

А потом улыбнись, и, бред с головы своей выкинь

Перевернулась игра, время и вправду песок

Что это было?

Ерунда, тебя ждёт колесо!

Что это было?

Ерунда, тебя ждёт колесо!

Что это было?

Я сказал, тебя ждёт колесо!

Wie zijn we?

Wij zijn ratten, wij zijn uw kommen tot kruimels

In uw gedachten zijn we, zijn we.

Wie zullen we zijn?

Geen!

Wij zijn dat, maak de persoon wakker die je hebt opgeroepen?

Waar ben je?

In je gedachten!

Ja, we zijn één rat: we kauwen, we knagen aan je, we eten je op

Alles van de vitrine om mee te nemen: varkensvlees, vis en wijnen met brood, met komijn

We zullen onderweg alles verplaatsen, een web weven van ons lichaam

We ademen in je rug, dus je noemde ons geen mensen

Terwijl je aan het eten was, kropen we samen in een kudde en knaagden aan boeken totdat je werd

Laten we in onze boer worden, wormen zwerven in de maag

Terwijl je in de slaapkamer lag te slapen-snuiven - kwamen de ratten in opstand

We knagen aan je dennenhuis, we knagen aan je huis vanaf de fundering

We knagen aan je lach en je tranen.

Honderd van ons

We knagen aan de opvattingen, moraal, ideeën van de meest waardige

We knagen lyama-medailles op het lichaam, maar niet op het geweten

We knagen aan een bureau, dakleer van rappers, dakleer

Nieuwe dichters, het maakt niet uit, we knagen aan ze en trollen

We komen uw stad binnen op een paard, alsof we in Troje zijn

De wegen van meanders we zwermen zwermen op onze eigen manier

Alles in je huis zeven keer omdraaien

Hier is het de kleur van onze wol, het is van jou - de grijze massa

Laten we gezichten in maskers veranderen en dan gedachten in maskers

We passen ons aan aan één, het doden van de dissonantie voor een eeuw

We stinken niet meer, ons gepiep is niet merkbaar

Grijze ratten onder mensen, grijze mensen onder ratten

Alles is door de war - alleen muilkorven, geen gezichten meer

De letters vallen op de akkoorden, maar in de handen van een blanco vel

We zijn niet langer gemeen, ja, we zijn niet langer de vijand

In de oorlog werden we door de laatste vijand naar je toe gelanceerd

Onze ideeën zonder ideeën, onze vooruit zonder wegen

Onze mensen zonder mensen, hier is de deur van ondeugd - de drempel

Stap over alles is er, grijze wol in de voet

Er is niets om na te denken, meer bepaald is er al niets

Wat ben je geworden?

Loop niet achter!

Hier, laten we bewegen zoals iedereen

Hier is je stuur, het is in de mode om in het stuur te zitten

Ren naar voren, op modieuze muziek

Vooruit is onze taart - laten we erin vallen met een muilkorf

Draai gewoon aan het wiel, doe je quotum

Wees zoals iedereen en zoals iedereen.

En 's avonds langs de holen

Verspreid, maar post eerst je selfie op Instagram

En slaap, je bent een muis, geen uil.

draai jezelf tegen de muur

Schiet jezelf neer met een droom, onverklaarbaar en vreemd

Waar hij zijn staart niet bewoog, onder het gekreun van rattenopstanden

Beschouw jezelf erin, waar je uit de mode ademt

Bewonder je gezicht en vergelijk het met je snuit

Waar je je mannetje staat en geen dictaten schrijft

Waar je niet luistert naar gehuil, maar naar je muzikant

Waar de woorden van zijn kracht je geven als pillen

Voor de zieken, sta niet op, fluister lyuli-lyuli tegen jezelf

Onderzoek je handen, ze zijn zonder wol en zonder weide

Je gezicht, en roep tegen jezelf "niet wakker worden"

En toch wakker worden, het zweet afvegen, wat water drinken,

En dan glimlachen, en onzin uit je hoofd gooien

Het spel is omgedraaid, de tijd is echt zand

Wat was het?

Onzin, het wiel wacht op je!

Wat was het?

Onzin, het wiel wacht op je!

Wat was het?

Ik zei dat het wiel op je wacht!