Дым - Артём Лоик

Убедился: я — один

У беды сын: я и дым!

Знаете, когда дымит, —

Там, особенно, где мы*

Паника и воздух — сжат

Знаете, когда дрожат

Органы внутри, стучит

Сердце, — ножничками «чик»

Знаете, когда трава

Вся в огне по рукава?

Некуда бежать, — стоим

Будто бы вокруг сто мин, ~

Не пытаемся тушить, —

Начинается — «не жить

Мне», — стучаться по вискам…

Мне вы: — С нами ты… не сам…

Но отчетливо в дыму:

— Руку на сердце: да ну!

У беды сын: я и дым!

Мало дыма молодым

Клеточкам моих надежд!

Если вы со мною, где ж

Ваши руки, голоса?

Дым пускаете в глаза!

Убедился: каждый шаг

В дым, — от этого дышать

Тяжелее, — на ходу

Не жалею, — на кон дух

Ставлю, оставляя дням

Пламя, — дым то от огня!

Стоя, на упреки «мин»

Дым глотаю легкими!

Все в кулак до буквы сжав:

Кашель, рукоять ножа

Шнуровой затертый «Шур», —

Задыхаюсь, но держу!

Убедился: никому

Не помочь мне, — на кону

Вся моя судьба, — ни кем-

То, — мной зажата в кулаке!

Оттого местами хил, —

Прохожу свой «Сайлент Хилл»

Сам, на ощупь, — наотрез

Ваш откинув интерес

Прохожу, читая в дым

Вейпов, сигарет и льдин

Взглядов и усмешек глаз, —

Прохожу читая вас

Вам читая, уходя

В дым!

— Один?

На ухо: — Да…

Говорит мой век в дыму!

Я один иду на — «му»

Как на пулю рядовой

Я одни иду на — вой

Рёв толпы, всеобщий крик…

Я один иду на — клик!

И глаза слезятся, — им:

Это дым все, это дым…

Выход не могу найти, ма!

Это все от дыма, дыма…

Этот город нелюдим!

Это дым все, это дым!..

Падаю на небо, спину

Дымом выправляю!

Дымом

Возвращаюсь — словом ввысь, с тем

Растворяюсь, словно — выстрел —

Расставаясь с пулей-дурой, —

Остывает дымом дуло!

Убедился: стыну так же!

Только ты сын: стану так жить!

Не спеши кричать, по следу

Не спеши, — венчать победой

Твою голову не станут…

Не спеши пропеть устами

То, что пел отец твой, словом —

Стол не выведет к престолу

Если он накрыт локтями

Только, только между нами

И читателем, накнокал —

Стол не выведет к банкнотам

Если стол накрыт листами

Только, только не восстали б

Гены раньше часу, сроку!

Сын, поэзия жестока…

Не спеши сгореть напрасно

В котле собственного разума…

Если честно, — песня спета —

Стол — не выведет к успеху…

Такой стол судьбою роздан, —

Бедняка выводит в звезды!

Сын, держись своих корней!

Такой стол ведёт — ко мне!

Стол не блюдами накрытый,

А словами, — твоим криком!

Не скрываясь от камней

Такой стол ведёт — ко мне!

Знай, легко меня найти —

Как на свет иди на дым!

Если выбрал этот путь

Помни, — грудь, — она для пуль!

Сын, в дыму отец, спеши!

Сам нащупай свою жизнь!

Сам рифмуй своей судьбе!

Я — один?

Решать тебе

Overtuigd: ik ben alleen

Trouble heeft een zoon: ik en rook!

Je weet wanneer het rookt -

Waar, vooral waar we zijn*

Paniek en lucht - geperst

Weet je wanneer ze beven?

Lichamen binnen, kloppend

Hart - met schaar "chik"

Weet je wanneer het gras

Tot aan de mouwen in vuur en vlam?

Nergens om te rennen - we staan

Alsof het ongeveer honderd minuten duurt, ~

We proberen niet te blussen, -

Het begint - "niet om te leven"

Ik, "- kloppen op de slapen ...

Jij voor mij: - Je bent bij ons ... niet alleen ...

Maar duidelijk in de rook:

- Hand op het hart: ja, nou!

Trouble heeft een zoon: ik en rook!

Weinig rook voor de jongeren

Cellen van mijn hoop!

Als je bij me bent, waar ben je dan?

Je handen, stemmen?

Rook in je ogen!

Zorg ervoor dat elke stap

In de rook - van dit om te ademen

Zwaarder - onderweg

Ik heb er geen spijt van - op het spel

Ik wed dat ik de dagen verlaat

Vlam - rook van het vuur!

Staande, tot verwijten van "min"

Ik slik rook in met mijn longen!

Allemaal in een vuist naar de letter, knijpend:

Hoest, handvat van het mes

Met snoer gedragen "Shur" -

Ik stik, maar ik hou vol!

Niemand overtuigd

Help me niet - op het spel

Al mijn lot - door niemand

Dat, - zit in mijn vuist gebald!

Dat is waarom op kwetsbare plaatsen, -

Het passeren van mijn "Silent Hill"

Zelf, door aanraking, - vlak

Uw afstand doen van belang

Ik pas, lezend in de rook

Vapes, sigaretten en ijsschotsen

Blikken en glimlachen van de ogen, -

Ik kom langs om je te lezen

Aan jou lezend, vertrekkend

In de rook!

- Een?

In het oor: - Ja ...

Zegt mijn leeftijd in de rook!

Ik alleen ga naar - "mu"

Als een kogel privé

Ik ga alleen - howl

Het gebrul van de menigte, de universele kreet...

Ik ga alleen - klik!

En hun ogen tranen, - voor hen:

Het is allemaal rook, het is rook...

Ik kan mijn weg niet vinden, ma!

Het komt allemaal door rook, rook...

Deze stad is onherbergzaam!

Het is allemaal rook, het is rook!..

Ik val in de lucht, terug

Ik repareer de rook!

Rook

Ik kom terug - in één woord, daarmee

Oplossen als een schot

Afscheid nemen van de dwaas, -

De snuit koelt af met rook!

Ik was ervan overtuigd: ik schaam me!

Alleen jij, zoon: ik zal zo leven!

Haast je niet om te schreeuwen, volg het pad

Haast je niet - kroon met overwinning

Je hoofd zal niet...

Haast je niet om met je lippen te zingen

Wat je vader zong, in één woord -

De tafel zal niet naar de troon leiden

Als het bedekt is met ellebogen

Alleen, alleen tussen ons

En de lezer vroeg -

De tafel leidt niet naar bankbiljetten

Als de tafel bedekt is met lakens

Alleen, alleen zouden ze niet opstaan

Genen van tevoren, deadline!

Zoon, poëzie is wreed...

Haast je niet om tevergeefs te branden

In de ketel van je eigen geest...

Om eerlijk te zijn - het lied wordt gezongen -

De tafel - zal niet leiden tot succes ...

Zo'n tafel wordt door het lot uitgedeeld, -

Hij neemt de arme man mee naar de sterren!

Zoon, houd vast aan je roots!

Zo'n tabel leidt - naar mij!

De tafel is niet gedekt met borden,

En met woorden - met je schreeuw!

Niet verstoppen voor stenen

Zo'n tabel leidt - naar mij!

Weet dat het gemakkelijk is om mij te vinden

Hoe aan te steken ga naar de rook!

Als je dit pad kiest

Onthoud - de borst - het is voor kogels!

Zoon, vader in de rook, schiet op!

Vind je eigen leven!

Rijm je eigen lot!

Ik ben alleen?

Jij beslist