Witch of the West-Mer-Lands - Archie Fisher, Wendy Grossman, Kathy Westra

Pale was the wounded knight

That bore the rowan shield,

And cruel were the raven’s cries

That feasted on the field,

Saying, «Beck water, cold and clear,

Will never clean your wound.

There’s none but the Maid of the Winding Mere

Can mak' thee hale and soond.»

«So course well, my brindled hounds,

And fetch me the mountain hare

Whose coat is as gray as the Wastwater

Or as white as the lily fair.»

Who said, «Green moss and heather bands

Will never staunch the flood.

There’s none but the Witch of the West-mer-lands

Can save thy dear life’s blood.»

«So turn, turn your stallion’s head

Till his red mane flies in the wind,

And the rider o' the moon goes by

And the bright star falls behind.»

And clear was the paley moon

When his shadow passed him by;

Below the hill was the brightest star

When he heard the houlet cry,

Saying, «Why do you ride this way

And wharfore cam' you here?»

«I seek the Witch of the West-mer-lands

That dwells by the Winding mere.»

«Then fly free your good grey hawk

To gather the goldenrod,

And face your horse intae the clouds

Above yon gay green wood.»

And it’s weary by the Ullswater

And the misty brake fern way

Till through the cleft o' the Kirkstane Pass

The winding water lay.

He said, «Lie down, my brindled hounds,

And rest, my good grey hawk,

And thee, my steed, may graze thy fill

For I must dismount and walk.

«But come when you hear my horn

And answer swift the call,

For I fear ere the sun will rise this morn

You may serve me best of all.»

And it’s down to the water’s brim

He’s borne the rowan shield,

And the goldenrod he has cast in

To see what the lake might yield.

And wet rose she from the lake

And fast and fleet gaed she,

One half the form of a maiden fair

With a jet-black mare’s body.

And loud, long and shrill he blew,

Till his steed was by his side;

High overhead his grey hawk flew

And swiftly he did ride,

Saying, «Course well, my brindled hounds,

And fetch me the jet-black mare!

Stoop and strike, my good grey hawk,

And bring me the maiden fair!»

She said, «Pray sheath thy silvery sword,

Lay down thy rowan shield.

For I see by the briny blood that flows

You’ve been wounded in the field.»

And she stood in a gown of the velvet blue,

Bound 'round with a silver chain,

She’s kissed his pale lips aince and twice

And three times 'round again.

She’s bound his wounds with the goldenrod,

Full fast in her arms he lay,

And he has risen, hale and sound,

With the sun high in the day.

She said, «Ride with your brindled hound at heel

And your good grey hawk in hand.

There’s nane can harm the knight who’s lain

With the Witch of the West-mer-land.»

Bleek was de gewonde ridder

Die het lijsterbesschild droeg,

En wreed waren de kreten van de raaf

Dat feestte op het veld,

Zeggen: "Beck water, koud en helder,

Zal je wond nooit reinigen.

Er is niemand anders dan de Maid of the Winding Mere

Kan je laten verdwijnen en snel doen.»

«Dus natuurlijk goed, mijn getijgerde honden,

En haal me de berghaas

Wiens jas zo grijs is als het afvalwater?

Of zo wit als de leliekermis.»

Wie zei: «Groen mos en heidebanden

Zal de vloed nooit stoppen.

Er is niemand anders dan de Heks van de West-mer-lands

Kan het bloed van uw dierbare leven redden.»

«Dus draai, draai het hoofd van je hengst

Tot zijn rode manen in de wind vliegen,

En de berijder van de maan gaat voorbij

En de heldere ster valt achter.»

En duidelijk was de paley moon

Toen zijn schaduw hem voorbijging;

Onder de heuvel was de helderste ster

Toen hij het houlet hoorde huilen,

Zeggen: "Waarom rijd je deze kant op?"

En wharfore cam' je hier?»

«Ik zoek de heks van de West-mer-lands

Dat woont alleen bij de Winding.»

"Vlie dan je goede grijze havik vrij"

Om de guldenroede te verzamelen,

En kijk naar je paard in de wolken

Boven yon gay green wood.»

En het is moe door de Ullswater

En de mistige remvaren manier

Tot door de kloof van de Kirkstane Pass

Het kronkelende water lag.

Hij zei: "Ga liggen, mijn getijgerde honden,

En rust, mijn goede grijze havik,

En u, mijn ros, moge uw vulling grazen

Want ik moet afstijgen en lopen.

"Maar kom als je mijn hoorn hoort"

En beantwoord snel de oproep,

Want ik vrees dat de zon vanmorgen zal opkomen

U kunt mij het beste van dienst zijn.»

En het is tot aan de rand van het water

Hij heeft het lijsterbesschild gedragen,

En de guldenroede die hij erin heeft geworpen?

Om te zien wat het meer kan opleveren.

En nat steeg ze op uit het meer

En snel en vlot begaaf ze,

De ene helft van de vorm van een meisjeskermis

Met een gitzwart merrielichaam.

En luid, lang en schril blies hij,

Tot zijn paard aan zijn zijde stond;

Hoog boven ons vloog zijn grijze havik

En snel reed hij,

Zeggen: "Natuurlijk, mijn getijgerde honden,

En haal de gitzwarte merrie voor me!

Buig en sla, mijn goede grijze havik,

En breng me de maiden fair!»

Ze zei: «Bid uw zilveren zwaard in de schede,

Leg je lijsterbesschild neer.

Want ik zie door het zilte bloed dat stroomt

Je bent gewond in het veld.»

En ze stond in een jurk van fluweelblauw,

Rond gebonden met een zilveren ketting,

Ze kuste zijn bleke lippen keer op keer

En weer drie keer rond.

Ze heeft zijn wonden verbonden met de guldenroede,

Vast in haar armen lag hij,

En hij is opgestaan, heil en geluid,

Met de zon hoog op de dag.

Ze zei: "Rijd met je getijgerde hond achter je aan"

En je goede grijze havik in de hand.

Er is geen kwaad dat de ridder kan schaden die liegt

Met de Heks van het West-mer-land.»