The Shipyard Apprentice... Yonder Banks- - Archie Fisher

We lived over yonder banks

Where those tall cranes touch the sky

Down beside the dockyard wall

Where those terraced houses lie

And I think we lived at number four

Or was it number six?

It was such a long, long time ago

I can’t remember which

We lived over yonder banks

Over there

We played tag on yonder tip

When the watchman was away

Up and down we used to run

A hundred times a day

When the shipyard’s sirens blew

We’d chase each other home

But that was quite some time ago

Some thirty years or so

We lived over yonder banks

Over there

Well I’m at the station now

Waiting for the evening train

Wondering if by some small chance

I might pass this way again

Though I left the town where I was born

Deep inside I know

A little will remain with me

No matter where I go

For we lived over yonder banks

Over there

And I was born in the shadow of a fair field clean

Where the blast of the freighter’s horn

Was the very first sound that reached my ears

On the morning I was born

I lay and I listened to the shipyard sounds

Coming out of the great unknown

And was sung to sleep by the mother toungue

That was to be my own

But before I grew to one year old

I heard the siren’s scream

As a city watched in the blacked out night

A wandering searchlight beam

And then at last I woke and rose to my first day of peace

When I learned that the battle to stay alive

Was never going to cease

I sat and listened to me father tell

Of the days that he once knew

When you either sweated for a measly wage

Or you’d join the parish queue

As times grew harder day by day

Along the riverside

I ofttimes heard my mother say

It was tears that made the clime

Now I’ve sat in the school three nine to four

I’ve dreamed o' the world outside

Where the riveter and the plater watch

Their ships slip tae the clibe

I’ve served my time behind shipyard gates

And I sometimes mourn my lot

But if any man tries to mess me about

I fight like my father fought

We lived over yonder banks

Over there

We woonden boven gindse banken

Waar die hoge kraanvogels de lucht raken

Beneden naast de werfmuur

Waar die rijtjeshuizen liggen

En ik denk dat we op nummer vier woonden

Of was het nummer zes?

Het was zo lang, lang geleden

Ik weet niet meer welke

We woonden boven gindse banken

Ginder

We hebben tikkertje gespeeld op de gindse tip

Toen de wachter weg was

We renden op en neer

Honderd keer per dag

Toen de sirenes van de scheepswerf loeiden

We zouden elkaar naar huis jagen

Maar dat is alweer een tijdje geleden

Zo'n dertig jaar of zo

We woonden boven gindse banken

Ginder

Nou, ik ben nu op het station

Wachten op de avondtrein

Vraagt ​​u zich af of, door een kleine kans,

Ik zou deze kant nog een keer kunnen passeren

Hoewel ik de stad verliet waar ik geboren ben

Diep van binnen weet ik het

Een beetje zal me bijblijven

Waar ik ook ga

Want we woonden boven gindse banken

Ginder

En ik ben geboren in de schaduw van een schoon veld

Waar de ontploffing van de hoorn van het vrachtschip

Was het allereerste geluid dat mijn oren bereikte

Op de ochtend dat ik werd geboren

Ik lag en ik luisterde naar de scheepswerfgeluiden

Uit het grote onbekende komen

En werd in slaap gezongen door de moedertong

Dat moest van mij zijn

Maar voordat ik een jaar oud werd

Ik hoorde het gillen van de sirene

Als een stad keek in de verduisterde nacht

Een dwalende zoeklichtstraal

En toen werd ik eindelijk wakker en stond op naar mijn eerste dag van vrede

Toen ik hoorde dat de strijd om in leven te blijven

Zou nooit ophouden

Ik zat en luisterde naar me vader vertelde

Van de dagen die hij ooit kende

Toen je ofwel zweette voor een miezerig loon

Of je sluit je aan in de rij van de parochie

Naarmate de tijden met de dag moeilijker werden

Langs de rivier

Ik hoorde mijn moeder vaak zeggen:

Het waren de tranen die het klimaat maakten

Nu heb ik van drie tot vier op school gezeten

Ik heb over de wereld buiten gedroomd

Waar de klinkhamer en de plater kijken

Hun schepen glippen door de climax

Ik heb mijn tijd gediend achter de poorten van de scheepswerf

En ik rouw soms om mijn lot

Maar als een man me probeert te pesten,

Ik vecht zoals mijn vader vocht

We woonden boven gindse banken

Ginder