Windward Away - Archie Fisher

Love will come and love will go

As the seas roll on forever

And lost love has the everlasting flow

Of a neverending river

And it’s not an easy reckoning

But sometimes I have the notion

That womenkind, in heart and mind

Sails on a restless ocean

For a tallship came from windward away

On a gray Atlantic morning

She showed no lights or colours

In the hour before the dawning

On a full-rigged run to the rising sun

She reached our starboard quarter

And I’ll ne’r forget the name she wore

She was called the Neptune’s Daughter

Her sails were white as ivory

And her rigging sang like harp strings

Her spars were black as ebony

And her wheels spun free of lashings

Her cloak of gray was the spindrift spray

As she split the waves asunder

I can see her now as she crossed our bow

While we gazed in silent wonder

Her course was set by destiny

And no helmsman’s hand could change her

We hailed her and we signalled

«You are standing into danger»

But she left us free on the westerly

And I watched her pale sails sinking

And if only I was upon her deck

Was all that I was thinking

Love will come and love will go

As the years roll on forever

And lost love has the everlasting flow

Of a neverending river

And it’s not an easy reckoning

But sometimes I have the notion

That womenkind, in her heart and mind

Is a tall ship on the ocean

Liefde zal komen en liefde zal gaan

Terwijl de zeeën voor altijd doorgaan

En verloren liefde heeft de eeuwige stroom

Van een eeuwigdurende rivier

En het is geen gemakkelijke afrekening

Maar soms heb ik het idee

Die vrouw, in hart en nieren

Zeilt op een rusteloze oceaan

Want een langschip kwam van de wind vandaan

Op een grijze Atlantische ochtend

Ze liet geen licht of kleuren zien

In het uur voor de dageraad

Op een volledig opgetuigde vlucht naar de rijzende zon

Ze bereikte ons stuurboordkwartier

En ik zal de naam die ze droeg nooit vergeten

Ze werd de dochter van Neptunus genoemd

Haar zeilen waren wit als ivoor

En haar tuigage zong als harpsnaren

Haar rondhouten waren zwart als ebbenhout

En haar wielen draaiden zonder sjorringen

Haar grijze mantel was de spindrift spray

Terwijl ze de golven splijt

Ik kan haar nu zien terwijl ze onze boog kruiste

Terwijl we in stille verwondering staarden

Haar koers was bepaald door het lot

En geen stuurmanshand kon haar veranderen

We begroetten haar en we gaven een signaal

«Je loopt gevaar»

Maar ze liet ons vrij in het westen

En ik zag haar bleke zeilen zinken

En was ik maar op haar dek

Was alles waar ik aan dacht?

Liefde zal komen en liefde zal gaan

Terwijl de jaren voor altijd voortduren

En verloren liefde heeft de eeuwige stroom

Van een eeuwigdurende rivier

En het is geen gemakkelijke afrekening

Maar soms heb ik het idee

Die vrouw, in haar hart en geest

Is een groot schip op de oceaan