Украденное счастье - Анжелика Начесова

Вновь моя душа опять томится,

Что же одиноко, ей, не спится.

Знаю, на беду;

знаю, на беду —

Черный ворон бьется на ветру.

Наши тени связаные ниткой,

Где между гордостью и пыткой —

Вот она, судьба, горькая моя,

Словно оголенная струна.

Припев:

Сквозь года останусь в памяти твоей —

Самой лучшей и прекрасной из потерь;

Непрочитанною книгой о любви,

Как украденное счастье из души!

Как украденное счастье из души!

Мы с тобой, как раненные птицы —

Вырвали последние страницы.

Хоть и на беду, хоть и на беду —

Я твоей побыть еще хочу.

И забыть осенние печали

За твоими сильными плечами!

Но тайну сохранив, сердцу вопреки,

Заклинаю — больше не держи!

Припев:

Сквозь года останусь в памяти твоей —

Самой лучшей и прекрасной из потерь;

Непрочитанною книгой о любви,

Как украденное счастье из души!

Как украденное счастье из души!

Weer kwijnt mijn ziel weer weg,

Wat eenzaam is, ze kan niet slapen.

Ik weet het, helaas;

Ik weet het, helaas

De zwarte raaf klopt in de wind.

Onze schaduwen zijn verbonden met een draad,

Waar tussen trots en marteling -

Hier is het, mijn bittere lot,

Als een kale snaar.

Refrein:

Door de jaren heen zal ik in je geheugen blijven -

Het beste en mooiste verlies;

Een ongelezen boek over liefde,

Als gestolen geluk uit de ziel!

Als gestolen geluk uit de ziel!

Jij en ik zijn als gewonde vogels -

De laatste pagina's zijn uitgescheurd.

Hoewel voor problemen, zelfs voor problemen -

Ik wil nog steeds de jouwe zijn.

En vergeet de herfstverdriet

Achter je sterke schouders!

Maar het geheim bewaren, in tegenstelling tot het hart,

Ik bezweer - houd niet meer vast!

Refrein:

Door de jaren heen zal ik in je geheugen blijven -

Het beste en mooiste verlies;

Een ongelezen boek over liefde,

Als gestolen geluk uit de ziel!

Als gestolen geluk uit de ziel!