Sem Palavras - António Zambujo

Se eu pudesse dizer

O que o teu olhar diz

Quando me olhas assim, quando me olhas assim

Se eu pudesse colher

A papoila que tu

Deixas dentro de mim, deixas dentro de mim

Se eu pudesse morar

Onde o teu coração

Tem a chave do lar, tem a chave do lar

O mundo era perfeito

Tudo tinha o seu jeito

Dentro desse lugar, dentro desse lugar

Dentro desse lugar, dentro desse lugar

Se a nuvem fosse embora

E o sol radiasse

Dentro da minha voz, Dentro da minha voz

Talvez eu conseguisse

Que a minha voz voltasse

E falasse de nós, e falasse de nós

Se eu pudesse dizer

Dizer como segredo

E deixasse no ar, para mim o teu nome

Eu já era feliz

E deixava-me levar

Libertado do medo das palavras com fome

Libertado do medo das palavras com fome

Mas por cada mulher

Que é só feita de amar

E nasceu numa flor, num jardim que tu lavras

Há um homem qualquer

Que aprendeu a falar

E morrendo de amor, acabou sem palavras

Als ik kon zeggen

Wat je uiterlijk zegt

Als je zo naar me kijkt, als je zo naar me kijkt

Als ik kon oogsten

De papaver die je

Laat het in mij, laat het in mij

Als ik kon leven

waar je hart

Het heeft de home-toets, het heeft de home-toets

De wereld was perfect

Alles had zijn zin

Binnen deze plek, binnen deze plek

Binnen deze plek, binnen deze plek

Als de cloud weg was

En de zon zou stralen

In mijn stem, In mijn stem

Misschien kan ik

Dat mijn stem terug zou komen

En praat over ons en praat over ons

Als ik kon zeggen

zeg als een geheim

En laat het in de lucht, voor mij jouw naam

Ik was al blij

En laat me nemen

Bevrijd van de angst voor hongerige woorden

Bevrijd van de angst voor hongerige woorden

Maar voor elke vrouw

Dat is gewoon gemaakt van houden van

En het werd geboren in een bloem, in een tuin die je omploegde

Er is een man

Wie heeft leren spreken?

En stervende van liefde, eindigde hij sprakeloos