Amor De Antigamente - António Zambujo

O amor de antigamente

Fazia mossa na gente

Mas era bom de viver

Quantas calças eu rasguei

E joelhos que’esfolei

Meu amor, só pra te ver

Ainda lembro a serenata

À chuva d’um chão de prata

D’um fado que’improvisei

O teu pai quase me mata

Com a viola barata

Que a tanto custo comprei

Entreditas as escadas

Eu trepava nas sacadas

E jogava umas pedrinhas

Com o coração na boca

E uma vontade mais louca

Tantas as saudades minhas

Eram noites ao relento

Do muro para a janela

À espera d’um sinal teu

E mais tarde com o tempo

Um jantar à luz da vela

Deste amor que não morreu

E se virem dois velhinhos

Com arrufos e beijinhos

Já sabem da sua graça

São gente de antigamente

Dos amores que são pra sempre

A cada dia que passa

São gente de antigamente

Dos amores que são pra sempre

A cada dia que passa

De liefde van oud

Het maakte een deuk in mensen

Maar het was goed om te leven

Hoeveel broeken heb ik gescheurd

En knieën die ik heb gevild

Mijn liefste, gewoon om je te zien

Ik herinner me nog de serenade

In de regen van een zilveren vloer

Van een fado die ik improviseerde

Je vader vermoordt me bijna

Met de goedkope altviool

Dat heb ik voor zoveel prijs gekocht

Tussen de trappen

Ik klom op de balkons

En gooide wat kiezels

Met mijn hart in mijn mond

En een gekker verlangen

ik mis je heel erg

Het waren nachten in de open lucht

Van de muur naar het raam

Wachten op een teken van jou

En later met de tijd

Een diner bij kaarslicht

Van deze liefde die niet stierf

En als je twee oude mensen ziet

Met ruches en kusjes

Je kent je genade al

Het zijn oude mensen

Van de liefdes die voor altijd zijn

Met elke voorbijgaande dag

Het zijn oude mensen

Van de liefdes die voor altijd zijn

Met elke voorbijgaande dag