Друзьям - Андрей Миронов

Я пью за здоровье немногих,

Немногих, но верных друзей,

Друзей неуклончиво строгих

В соблазнах изменчивых дней.

Я пью за здоровье далеких,

Далеких, но милых друзей,

Друзей, как и я, одиноких

Средь чуждых сердцам их людей.

В мой кубок с вином льются слезы,

Но сладок и чист их поток;

Так с алыми черные розы

Вплелись в мой застольный венок.

Мой кубок за здравье немногих,

Немногих, но верных друзей,

Друзей неуклончиво строгих

В соблазнах изменчивых дней.

За здравье и ближних далеких,

Далеких, но сердцу родных,

И в память друзей одиноких,

Почивших в могилах немых.

Ik drink op de gezondheid van enkelen,

Weinig, maar echte vrienden,

Vrienden meedogenloos streng

In de verleidingen van veranderende dagen.

Ik drink op de gezondheid van de verre,

Verre maar lieve vrienden

Vrienden zoals ik, eenzaam

Onder de buitenaardse harten van hun volk.

Tranen stromen in mijn beker wijn,

Maar zoet en zuiver is hun stroom;

Dus met scharlaken zwarte rozen

Geweven in mijn tafelkrans.

Mijn beker is voor de gezondheid van enkelen,

Weinig, maar echte vrienden,

Vrienden meedogenloos streng

In de verleidingen van veranderende dagen.

Voor gezondheid en verre buren,

Ver weg, maar dierbaar in het hart,

En ter nagedachtenis aan eenzame vrienden,

Degenen die stierven in de graven van de stommen.