Большая дорога - Андрей Миронов

Застенчивым девушкам, жадным и юным,

Сегодня всю ночь приближались кошмары —

Гнедой жеребец под высоким драгуном,

Роскошная лошадь под пышным гусаром.

Звенели всю ночь сладострастные шпоры,

Мелькали всю ночь молодые майоры,

И долго в плену обнимающих ручек

Барахтался неотразимый поручик.

Спокоен рассвет довоенного мира,

В тревоге уснул городок благочинный,

Мечтая бойцам предоставить квартиры

И женщин им дать — соответственно чину.

Чтоб трясся казак от любви и от спирта,

Чтоб старый полковник не выглядел хмуро,

Уезды дрожат от солдатского флирта,

Тяжелой походки военных амуров.

Большая дорога военной удачи!

О, сколько здесь женщин красивых бежало,

Армейцам любовь отдавая без сдачи,

Без слез, без истерик, без писем, без жалоб.

Я тоже не ангел, я тоже частенько

У двери красавицы шпорами тенькал,

Усы запускал и закручивал лихо,

Пускаясь в любовную неразбериху.

Verlegen meisjes, hebzuchtig en jong

Er zijn vannacht de hele nacht nachtmerries geweest

Een bruine hengst onder een lange dragonder,

Luxueus paard onder een prachtige huzaar.

De wellustige sporen klonken de hele nacht,

Flitste de hele nacht jonge majors,

En voor een lange tijd in gevangenschap van knuffelende armen

De onweerstaanbare luitenant spartelde.

De dageraad van de vooroorlogse wereld is kalm,

Gealarmeerd viel de stad van de decaan in slaap,

Dromen om vechters appartementen te bieden

En geef ze vrouwen - volgens de rangorde.

Zodat de Kozak zou beven van liefde en van alcohol,

Zodat de oude kolonel er niet somber uitziet,

Provincies trillen van het flirten met soldaten,

De zware gang van militaire cupido's.

Grote weg van militair geluk!

Oh, hoeveel mooie vrouwen liepen hier,

Liefde geven aan het leger zonder overgave,

Geen tranen, geen driftbuien, geen brieven, geen klachten.

Ik ben ook geen engel, ik vaak

Aan de deur van de schoonheid, met sporen, rinkelde hij,

Snor gelanceerd en onstuimig gedraaid,

Zich overgeven aan liefdesverwarring.