Зима-холода - Андрей Губин

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Странные сны незнакомой весны вижу я, видишь ты, днем и ночью опять.

Встретились мы посредине зимы, но друг друга с тобой не могли не узнать.

Холод ночей, одиночество дней - все забыто давно и ушло в никуда.

Будет вдвоем нам намного теплей, даже если опять за окном холода.

О-о-о, все, что было прошло, снегом следы навсегда замело.

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Весна.

Ветер твои заметает следы, но не спрячешься ты в этом замке пустом.

Слышишь шаги - это поступь весны, это значит, что скоро мы будем вдвоем.

О-о-о, ветер бьется в окно, где мы, теперь не узнает никто.

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Весна!

О-о-о, все, что было прошло, снегом следы навсегда замело.

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Весна!

Зима, зима, зима.

Холода, холода.

Весна, весна - я один, ты одна.

Зима, зима, зима.

Холода, холода.

Весна, весна - я один, ты одна.

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Зима-холода, одинокие дома,

Моря, города, - все как будто изо льда.

Но скоро весна, снег растает и тогда

За белой стеной мы останемся с тобой.

Весной!

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

Ik zie vreemde dromen van een onbekende lente, zie je, dag en nacht weer.

We ontmoetten elkaar midden in de winter, maar jij en ik konden het niet helpen elkaar te herkennen.

De kou van de nachten, de eenzaamheid van de dagen - alles is lang vergeten en nergens heen.

Met z'n tweeën zullen we het veel warmer hebben, ook al is het weer koud buiten.

Oh-oh-oh, alles wat weg was, de sporen van sneeuw zijn voor altijd bedekt met sneeuw.

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

De lente.

De wind bedekt je sporen, maar je zult je niet verstoppen in dit lege kasteel.

Je hoort stappen - dit is de trede van de lente, wat betekent dat we binnenkort samen zullen zijn.

Oh-oh-oh, de wind klopt door het raam, waar we zijn, niemand zal het nu weten.

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

De lente!

Oh-oh-oh, alles wat weg was, de sporen van sneeuw zijn voor altijd bedekt met sneeuw.

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

De lente!

Winter, winter, winter.

Koud koud.

Lente, lente - ik ben alleen, jij bent alleen.

Winter, winter, winter.

Koud koud.

Lente, lente - ik ben alleen, jij bent alleen.

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

Winterkoude, eenzame huizen,

Zeeën, steden - alles lijkt van ijs te zijn.

Maar binnenkort lente, de sneeuw zal smelten en dan

Achter de witte muur blijven we bij je.

In de lente!