Dentro Da Tempestade - Ana Moura

Fico presa na tempestade

Onde não durmo comigo

Há restos de verdade

A que a dor tirou sentido

Caída entre os espaços

Do meu corpo destruído

Já não há restos de verdade

E a dor perdeu sentido

Deixei armas dos meus braços

Larguei roupas que vesti

Deixei ruas onde as pedras

Tatuaram os meus passos

No mar de mãos turvas

Nadavas transparente

Encontramo-nos num gesto

Inteiro e indiferente

Choramos como quem nasce

Escorrendo a saudade

Vens no Sol de madrugada

Como a mão na tempestade

Ik kom vast te zitten in de storm

waar ik niet met mij naar bed ga

Er zijn echte overblijfselen

Wat de pijn betekende?

Val tussen spaties

Van mijn vernietigde lichaam

Er zijn geen echte overblijfselen meer

En de pijn heeft zijn betekenis verloren

Ik liet wapens uit mijn armen

Ik liet kleren vallen die ik droeg

Ik verliet straten waar stenen waren

Mijn stappen getatoeëerd

In de zee met wazige handen

transparante zwemmer

We ontmoeten elkaar in een gebaar

Integer en onverschillig

We huilen als iemand die geboren is

Het verlangen aftappen

Je komt in de vroege zon

Als de hand in de storm