A Fadista - Ana Moura

Vestido negro cingido

Cabelo negro comprido

E negro xaile bordado

Subindo à noite a Avenida

Quem passa julga-a perdida

Mulher de vício e pecado

E vai sendo confundida

Insultada e perseguida

P’lo convite costumado

Entra no café cantante

Seguida em tom provocante

P’los que querem comprá-la

Uma guitarra a trinar

Uma sombra devagar

Avança para o meio da sala

Ela começa a cantar

E os que a queriam comprar

Sentam-se à mesa a olhá-la

Canto antigo e tão profundo

Que vindo do fim do mundo

É prece, pranto ou pregão

E todos os que a ouviam

À luz das velas pareciam

Devotos em oração

E os que há pouco a ofendiam

De olhos fechado ouviam

Como a pedir-lhe perdão

Vestido negro cingido

Cabelo negro comprido

E negro xaile traçado

Cantando pra aquela mesa

Ela dá-lhes a certeza

De já lhes ter perdoado

E em frente dela na mesa

Como em prece a uma deusa

Em silêncio ouve-se o fado

zwarte jurk omgord

lang zwart haar

E zwarte geborduurde sjaal

's Nachts de Avenue op gaan

Wie passeert, denkt dat ze verloren is

Vrouw van verslaving en zonde

En het wordt verward

Beledigd en vervolgd

Op de gebruikelijke uitnodiging

Betreed het zangcafé

Gevolgd op een provocerende toon

Voor wie hem wil kopen

Een gitaar om te zingen

een schaduw langzaam

Gaat naar het midden van de kamer

Ze begint te zingen

En degenen die het wilden kopen

Ze zitten aan tafel en kijken naar haar

Oud lied en zo diep

Dat komt van het einde van de wereld

Is het bidden, huilen of tederheid?

En iedereen die naar haar luisterde

In het kaarslicht leken ze

Toegewijden in gebed

En degenen die haar net hadden beledigd

Met gesloten ogen luisterden ze

Hoe om vergeving te vragen?

zwarte jurk omgord

lang zwart haar

E zwarte getraceerde sjaal

Zingen voor die tafel

Ze geeft ze de zekerheid

van hen al vergeven te hebben

En voor haar op tafel

Als in gebed tot een godin

In stilte klinkt de fado