Despiu A Saudade - Ana Moura

Despiu a saudade depois do jantar

Num prato já frio de tanto esperar

Aquele que bebe nos tascos da vida

Rodadas de amantes de tara perdida

E chega tão cheio de nada p’ra dar

Sacudiu o pó desse amor primeiro

Num canto guardado do seu coração

Aquele retrato parado no tempo

Que morde por fora, magoa por dentro

Num corpo vazio de tanta ilusão

Mas de repente como um sol depois da chuva

Surgiu a noite transformada em alvorada

Vai p’ró espelho, faz-se bonita

Lábios vermelhos, corpo de chita

Vestido na pressa de quem sai já atrasada

Brilho nos olhos, ar de menina

Livre e rainha, de tresloucada

Saltou p’rá lua, na minha rua na madrugada

Trago o coração à flor da boca

E a sina escrita na palma da mão

Foram tantos anos sem imaginar

O dia sonhado da noite mais louca

Nas ruas da vida com ela a dançar

Despiu a saudade

Sacudiu o pó

Het verlangen na het eten uitgekleed

Op een bord dat al koud is van zo lang wachten

Degene die drinkt in de tavernes van het leven

Verloren Tara Lovers-rondes

En het komt zo vol aan met niets om te geven

Schud eerst het stof van deze liefde af

In een bewaakte hoek van je hart

Dat portret stopte op tijd

Dat bijt van buiten, doet pijn van binnen

In een leeg lichaam van zoveel illusie

Maar ineens als een zon na de regen

De nacht veranderde in dageraad

Ga naar de spiegel, maak jezelf mooi

Rode lippen, cheetah lichaam

Gekleed in de haast van wie laat vertrekt

Glitter in de ogen, meisjesachtige look

Gratis en koningin, gek

Sprong naar de maan, in mijn straat bij dageraad

Ik breng mijn hart naar de rand van mijn mond

En het teken geschreven op de palm van de hand

Het zijn al zoveel jaren zonder dat ik het me kan voorstellen

De gedroomde dag van de gekste nacht

Op de straten van het leven met haar om te dansen

nam het verlangen weg

schudde het stof van zich af