Ты – моя ноченька - Александр Закшевский

Ты пришла издалека.

Ворвалась в тоску мою.

На плечо легла рука.

А я замер и стою.

Нежно шею обвела.

На губах малины цвет.

Из-под ног ушла земля.

И не близок был рассвет.

Ты моя ноченька, тёмная, звёздная.

Где-то нескромная.

Чем-то хорошим взволнована.

Кем-то мне свыше дарована.

Ты моя ноченька нежная.

Песня моя безмятежная.

Только сейчас мною встречена.

Милая, светлая женщина.

Захмелел, как от вина.

Пригубил глоток любви.

Целовал я у окна.

Губы сладкие твои.

А когда плыла заря.

Ты уснула хрупким сном.

И шумели тополя.

И вселяла счастье в дом.

Ты моя ноченька, тёмная, звёздная.

Где-то нескромная.

Чем-то хорошим взволнована.

Кем-то мне свыше дарована.

Ты моя ноченька нежная.

Песня моя безмятежная.

Только сейчас мною встречена.

Милая, светлая женщина.(2х)

Je kwam van ver.

Gehaast in mijn angst.

Er lag een hand op zijn schouder.

En ik verstijfde en stond op.

Zachtjes omhelsde haar nek.

Frambozenkleur op de lippen.

De grond verdween onder mijn voeten.

En de dageraad was niet dichtbij.

Jij bent mijn nacht, donker, met sterren bezaaid.

Ergens onfatsoenlijk.

Opgewonden over iets goeds.

Iemand gaf me van bovenaf.

Jij bent mijn tedere nacht.

Mijn lied is sereen.

Heb me nu net ontmoet.

Lieve, heldere vrouw.

Dronken als van wijn.

Heb een slokje liefde genomen.

Ik kuste bij het raam.

Je lippen zijn zoet.

En toen de dageraad dreef.

Je viel in een fragiele slaap in slaap.

En de populieren ritselden.

En bracht geluk in huis.

Jij bent mijn nacht, donker, met sterren bezaaid.

Ergens onfatsoenlijk.

Opgewonden over iets goeds.

Iemand gaf me van bovenaf.

Jij bent mijn tedere nacht.

Mijn lied is sereen.

Heb me nu net ontmoet.

Lieve, heldere vrouw (2x)