Прощай и Бог с тобой - Александр Закшевский

Сколько лет, сколько зим?

— Это ты!

А мне даже не верится.

Ну, давай, посидим, ты расскажешь о жизни своей.

Только ты смущена — разговор между нами не клеится.

И торопишься ты распрощаться со мною скорей.

Неужели вот так ты уйдёшь и мы больше не встретимся?

Помнишь, нашу любовь и тот маленький летний причал?

Нам казалось тогда, что планета для нас только вертится.

Почему же ты так торопливо уходишь сейчас?

Не уходи, не убегай!

Останься рядом.

Я нашу встречу не такою представлял.

Не исчезай, не ускользай!

Прошу — не надо.

Я эти годы о тебе не забывал.

Не торопись, побудь со мной ещё немного.

Мосты успеешь между нами развести.

Остановись, постой, прошу я ради Бога!

Ведь будет время у тебя ещё уйти…

На тебя я смотрю — это ты, а мне даже не верится.

Сколько лет, сколько зим по тебе я безумно скучал!

Может, нам суждено было Небом нечаянно встретиться.

Почему же я вижу в глазах твоих грусть и печаль?

Неужели, вот так ты уйдёшь и сожжёшь за собой мосты?

Ну, давай, хоть минутку с тобою мы пОговорим.

Но, глаза отведя, вдруг вздохнула и тихо сказала ты,

Мол, прости и забудь и я счастлива снова… с другим…

Что ж, уходи!

Раз нашей встрече ты не рада.

Я нашу встречу не такою представлял.

Не оставайся, вижу знать тебе не надо,

Что эти годы о тебе не забывал.

Ты торопясь уйдёшь, не оглянёшься даже,

И каблучками застучишь по мостовой.

И добрых слов мне на прощание не скажешь.

Я крикну в след тебе: «Прощай и Бог с тобой!»

Dat is lang geleden?

- Jij bent het!

En ik geloof het niet eens.

Nou, kom op, ga zitten, je zult over je leven vertellen.

Alleen jij schaamt je - het gesprek tussen ons blijft niet hangen.

En je hebt haast om binnenkort afscheid van me te nemen.

Is dit hoe je weggaat en we elkaar niet meer zullen ontmoeten?

Herinner je je onze liefde en die kleine zomerpier nog?

Het leek ons ​​toen dat de planeet alleen voor ons draaide.

Waarom ga je nu zo snel weg?

Ga niet weg, ren niet weg!

Blijf dichtbij.

Ik had me onze ontmoeting niet zo voorgesteld.

Verdwijn niet, glibber niet weg!

Alsjeblieft - niet doen.

Ik ben je al die jaren niet vergeten.

Haast je niet, blijf nog een beetje bij me.

Je kunt bruggen bouwen tussen ons.

Stop, stop, ik vraag het in godsnaam!

Er zal tenslotte tijd zijn om te vertrekken...

Ik kijk naar je - jij bent het, maar ik kan het niet eens geloven.

Hoeveel jaren, hoeveel winters heb ik je waanzinnig gemist!

Misschien waren we voorbestemd om de hemel per ongeluk te ontmoeten.

Waarom zie ik droefheid en droefheid in je ogen?

Is dit hoe je bruggen achter je zult verlaten en verbranden?

Nou, kom op, laten we even met je praten.

Maar terwijl je je ogen afwendde, zuchtte je plotseling en zei je zachtjes:

Zoals, vergeven en vergeten, en ik ben weer blij... met nog een...

Nou, ga weg!

Omdat je niet blij bent met onze ontmoeting.

Ik had me onze ontmoeting niet zo voorgesteld.

Blijf niet, ik zie dat je het niet hoeft te weten

Dat ik je deze jaren niet ben vergeten.

Je gaat gehaast weg, je kijkt niet eens achterom,

En je tikt met je hakken op het trottoir.

En je neemt geen afscheid van me.

Ik zal je naroepen: "Vaarwel en God zij met je!"