Я вышел родом из еврейского квартала - Александр Новиков

Я вышел родом из еврейского квартала,

Я был зачат за три рубля на чердаке.

Тогда на всех резины не хватало,

И я родился в злобе и тоске.

Когда подрос, играл в лапту и прятки,

Кидал ножи в обшарпанную дверь.

А у отца давно сверкали пятки,

И я не знаю, жив ли он теперь.

Моя семья блюла свободу нравов,

И я привык к тому в конце концов:

Моя маман беспечно и по праву

Меняла часто мне моих отцов.

Из них последний был мне всех роднее,

Хотя меня он вовсе не любил,

И отличался тем, что не краснея,

На крышу баб по лестнице водил.

Со мной росли еврейские детишки,

Все, как и я, одетые в тряпье –

Мои по папам сестры и братишки –

В душе потенциальное ворье.

Пришла война, отцы их дали драла,

Не дожидаясь сумрачных годин,

И мой любимый, незабвенный папа

Окрестных баб обслуживал один.

Он изводил на них рубли и трешки,

Что приносила в дом моя маман,

И мы со страху прятались в ладошки,

Когда он утром лазил ей в карман.

Мы через день питались черствым хлебом,

А папа блуд чесал на чердаке –

Он отдыхал душой под синим небом,

Зажав трояк в мозолистой руке.

Прошли года, я вырос, даже очень,

И стал тайком захаживать в кабак.

И сладострастный мой беспутный отчим

Ловил частенько глазом мой кулак.

Я позабыл свое больное детство

И стал тайком глядеть на женский пол.

Досталось мне чудесное наследство –

В пятнадцать лет я бабу в дом привел.

А денег мне, конечно, не хватало,

Я вам скажу об этом не тая.

И стали мы с дружками из квартала

Набеги делать в дальние края.

Но воровать мы толком не умели

И день за днем сидели на мели.

И как-то раз менты на хвост насели

И всю контору скопом замели.

Там били больно кованою пряжкой,

Но я молчал, как рыба, верь – не верь!

И наконец, со звездами на ляжках

Я был ментами вышвырнут за дверь.

Тогда я просто чудом отвертелся,

А остальным повесили срока.

Я с ними столько страху натерпелся,

Что за неделю выучил УК.

Теперь я знаю, что и сколько весит,

И я не лезу больше на рожон.

Я поменяю тысячу профессий,

Как папа мой менял когда-то жен.

Родитель мой, блатной и незабвенный,

Меня ты сделал, сделал просто так.

Во мне гудят твои дурные гены,

И я с тоской взираю на чердак.

Ik kwam uit de Joodse wijk

Ik ben op zolder verwekt voor drie roebel.

Toen was er niet genoeg rubber voor iedereen,

En ik werd geboren in woede en verlangen.

Toen hij opgroeide, speelde hij bast-schoenen en verstoppertje,

Hij gooide messen naar de armoedige deur.

En de hakken van mijn vader fonkelden lang,

En ik weet niet of hij nu nog leeft.

Mijn familie behield de vrijheid van moraal,

En daar ben ik toch aan gewend geraakt:

Mijn moeder achteloos en terecht

Veranderde vaak van vader.

Van deze was de laatste mij het meest dierbaar,

Ook al hield hij helemaal niet van me

En hij onderscheidde zich door het feit dat hij niet bloosde,

Hij nam vrouwen mee de trap op naar het dak.

Joodse kinderen groeiden bij mij op,

Allemaal, zoals ik, gekleed in lompen -

Mijn vaders zussen en broers -

In de ziel van een potentiële dief.

De oorlog is gekomen, hun vaders gaven hen een drala,

Zonder te wachten op de sombere jaren,

En mijn geliefde, onvergetelijke vader

De lokale vrouwen werden bediend door een.

Hij viel hen lastig met roebels en drie roebels,

Wat heeft mijn moeder mee naar huis genomen,

En met angst verstopten we ons in onze handpalmen,

Toen hij 's ochtends in haar zak klom.

We aten om de dag oudbakken brood,

En vader krabde ontucht op zolder -

Hij rustte zijn ziel onder de blauwe lucht,

De triplet geklemd in een eeltige hand.

Jaren zijn verstreken, ik ben gegroeid, zelfs heel erg,

En hij begon in het geheim de herberg binnen te gaan.

En mijn wulpse losbandige stiefvader

Hij greep vaak mijn vuist met zijn oog.

Ik ben mijn zieke jeugd vergeten

En hij begon stiekem naar het vrouwelijk geslacht te kijken.

Ik heb een prachtige erfenis gekregen -

Op mijn vijftiende haalde ik een vrouw in huis.

En natuurlijk had ik niet genoeg geld.

Ik zal je dit vertellen zonder me te verstoppen.

En we werden vrienden uit de wijk

Invallen in verre landen.

Maar we wisten niet echt hoe we moesten stelen

En dag na dag waren ze gestrand.

En toen de politie het op de hielen zat

En het hele kantoor werd meegesleurd in een menigte.

Daar sloegen ze pijnlijk met een gesmede gesp,

Maar ik zweeg, als een vis, geloof - geloof niet!

En tot slot, met de sterren op de dijen

Ik werd door de politie de deur uit gegooid.

Toen ben ik op wonderbaarlijke wijze ontsnapt,

En de rest werd veroordeeld.

Ik leed zo veel angst met hen,

Wat leerde het VK in een week.

Nu weet ik wat en hoeveel het weegt,

En ik klim niet meer op de rampage.

Ik zal duizend beroepen veranderen

Hoe mijn vader ooit van vrouw veranderde.

Mijn ouder, dieven en onvergetelijk,

Je hebt me gemaakt, je hebt me gewoon gemaakt.

Ik bruis van je slechte genen

En ik kijk verlangend naar de zolder.