Гостиничная история - Александр Новиков

Я прилетел сюда зачем-то на ночь глядя

И смертным боем бьюсь в гостиничную дверь,

Но как повымерли за стойкой эти… тёти,

Конечно дрыхнут, и куда же я теперь?

Я бьюсь сильней, но это слабо помогает,

Скажите, граждане, куда же я попал?

Я поражен, с меня никто не вымогает,

А я бы дал, клянусь здоровьем, я бы дал!

Я здесь стою один, как тень на полустанке,

Закутанный в халат, на лавке спит узбек.

Эй, кто-нибудь, прошу, откликнитесь, гражданки,

Последний раз прошу, пустите на ночлег!

Откройте дверь, я очумел от перелётов,

Во всех портах обледененье полосы.

Вы что, обляденели, эй вы, кто там?

Давно за полночь пробили часы!

Закрыто крепко всё на крючья и засовы,

Я начинаю стоя сладко засыпать.

Последний шанс иссяк, остались только вдовы,

Они меня поймут, но где их раскопать?

Я чем-то стал похож на волка-одиночку,

Болит, как раньше с перепою голова,

Я мог бы подарить вдове такую ночку,

Ну, где же ты, моя весёлая вдова?!

По улице иду, заглядываю в окна,

Вдруг женский голос тихо просит закурить.

Я всем своим нутром, до самых пяток ёкнул,

И с перепугу сердце вдруг начало шалить.

Косметикой в меня пахнуло дуновенье,

Как свежий ветер в растворённое окно,

Уж если есть на свете чудное мгновенье,

Я сразу понял: это именно оно!

Пока свечой горела спичка, мы молчали,

Когда ж её огонь беспомощно погас,

Я ей сказал, что в ней души уже не чаю,

И эта ночь, увы, свела навеки нас!

Она мне отвечала что-то в том же стиле

И прошептала тихо, сев на чемодан —

В гостиницу меня сегодня не пустили.

И вот теперь согласна, хоть куда!

Я прикусил язык совместно с сигаретой

И тоже, сев на свой раздувшийся портфель,

Доверчиво вещал — Скажу вам по секрету,

Я пять минут назад стучался в ту же дверь!

Мы хохотали заразительно и звонко

И подавали нежелательный пример.

Она была вполне приличная девчонка,

А я ещё вполне приличный кавалер.

Кварталы и дворы стихали и пустели,

И город вскоре обессилевший затих.

Как не хватало нам всего одной постели,

Всего одной, но только на двоих…

Как жаль.

Ik vloog hier om de een of andere reden 's nachts op zoek naar

En met een dodelijk gevecht klop ik aan de hoteldeur,

Maar hoe deze... tantes stierven aan de balie,

Natuurlijk zullen ze slapen, en waar ben ik nu?

Ik vecht harder, maar het helpt niet veel,

Vertel eens, burgers, waar ben ik beland?

Ik sta versteld, niemand dwingt me af,

En ik zou geven, ik zweer bij mijn gezondheid, ik zou het doen!

Ik sta hier alleen, als een schaduw op een halfstation,

Gehuld in een gewaad ligt een Oezbeek op een bank te slapen.

Hé, iemand, reageer alstublieft, burgers,

Voor de laatste keer, laat me alsjeblieft blijven voor de nacht!

Doe de deur open, ik ben gek op vluchten,

Ijsstroken in alle havens.

Ben je gek, hé jij, wie is daar?

De klok heeft lang na middernacht geslagen!

Alles is goed afgesloten met haken en bouten,

Ik begin staand in slaap te vallen.

De laatste kans is voorbij, alleen weduwen blijven over

Ze zullen me begrijpen, maar waar ze uit te graven?

Ik werd op de een of andere manier als een eenzame wolf,

Het doet pijn, zoals eerder met een dronken hoofd,

Ik zou de weduwe zo'n nacht kunnen geven,

Nou, waar ben je, mijn vrolijke weduwe?!

Ik loop door de straat, ik kijk door de ramen,

Plots vraagt ​​een vrouwenstem stilletjes om een ​​sigaret.

Ik zonk met heel mijn buik, tot op de hielen,

En van schrik begon mijn hart plotseling grappen te maken.

Een vleugje cosmetica rook in mij,

Als een frisse wind door een open raam,

Als er een prachtig moment in de wereld is,

Ik realiseerde me meteen: dit is het!

Terwijl de lucifer brandde met een kaars, waren we stil,

Toen haar vuur hulpeloos was gedoofd,

Ik vertelde haar dat ik geen ziel meer in haar heb,

En deze nacht, helaas, bracht ons voor altijd samen!

Ze antwoordde me iets in dezelfde stijl

En ze fluisterde zachtjes, zittend op de koffer -

Ze lieten me vandaag niet in het hotel.

En nu ben ik het ermee eens, waar dan ook!

Ik beet op mijn tong samen met een sigaret

En ook, zittend op zijn gezwollen aktetas,

Vol vertrouwen uitgezonden - ik zal je een geheim vertellen,

Ik klopte vijf minuten geleden op dezelfde deur!

We lachten aanstekelijk en luid

En ze hebben een ongewenst voorbeeld gegeven.

Ze was een behoorlijk fatsoenlijk meisje

En ik ben nog steeds een behoorlijk fatsoenlijke heer.

Kwartieren en werven waren stil en leeg,

En de stad, uitgeput, kalmeerde spoedig.

Hoe we slechts één bed misten,

Slechts één, maar slechts voor twee...

Wat jammer.