Одна-единственная ночь - Александр Новиков

Пароход в закате белый-белый

Резал тишину гудком,

А у борта в синий плёс глядела

Девушка с цветком.

В трех шагах стоял я и украдкой,

Хоть одним глазком взглянуть,

Как ей ветер гладит-треплет прядки

И ласкает грудь.

И цветок в крутом каком-то галсе

Ветер вырвал, и ко дну,

Я, конечно, в смех и врал, и клялся,

Что за ним нырну.

Был цветок собой красивых краше

И к наряду был весьма,

А она сказала — был не ваш он,

Я бросила сама.

Ни пепел-мел, ни копоть-сажа,

Ни тихих омутов вода

Уже, конечно, не расскажут,

Что было с ней и мной тогда.

Ни губы в кровь, ни мысли в клочья,

Ни запалить, ни истолочь,

Что между нами было ночью

В одну-единственную ночь.

В омуте бездонном и бездумном

Тот, что тишиной кричит,

Мне она плясала, вторя струнам,

Пламенем свечи.

И вязали шею руки-змеи,

И как молот било в грудь

Маленькое сердце милой феи

Пробивая путь.

Ни пепел-мел, ни копоть-сажа,

Ни тихих омутов вода

Уже, конечно, не расскажут,

Что было с ней и мной тогда.

Ни губы в кровь, ни мысли в клочья,

Ни запалить, ни истолочь,

Что между нами было ночью

В одну-единственную ночь.

Ни пепел-мел, ни копоть-сажа,

Ни тихих омутов вода

Уже, конечно, не расскажут,

Что было с ней и мной тогда.

Ни губы в кровь, ни мысли в клочья,

Ни запалить, ни истолочь,

Что между нами было ночью

В одну-единственную ночь.

В одну-единственную ночь.

Stoomboot in zonsondergang wit-wit

Doorbreek de stilte met een piep,

En aan de zijkant keek ik in het blauwe stuk

Meisje met een bloem.

Drie stappen verder stond ik en heimelijk,

Kijk maar even,

Hoe de wind haar lokken streelt

En streelt de borst.

En een bloem in een soort van steile tack

De wind trok weg, en naar de bodem,

Natuurlijk heb ik gelachen en gelogen en gevloekt

Wat zal ik voor hem duiken.

Er was een bloem een ​​mooier mooier

En samen met het was zeer,

En ze zei - hij was niet van jou,

Ik heb mezelf opgegeven.

Noch askrijt, noch roet,

Geen stille plassen water

Natuurlijk vertellen ze het niet

Wat is er toen met haar en mij gebeurd.

Noch lippen aan bloed, noch gedachten aan flarden,

Noch ontbranden, noch verpletteren,

Wat is er 's nachts tussen ons gebeurd?

In één nacht.

In een bodemloze en gedachteloze poel

Degene die schreeuwt in stilte

Ze danste voor me, de snaren weergalmend,

De vlam van een kaars.

En zij bonden de slangenhanden om de nek,

En als een hamer in de borst geslagen

Klein hartje van een schattige fee

Het pad breken.

Noch askrijt, noch roet,

Geen stille plassen water

Natuurlijk vertellen ze het niet

Wat is er toen met haar en mij gebeurd.

Noch lippen aan bloed, noch gedachten aan flarden,

Noch ontbranden, noch verpletteren,

Wat is er 's nachts tussen ons gebeurd?

In één nacht.

Noch askrijt, noch roet,

Geen stille plassen water

Natuurlijk vertellen ze het niet

Wat is er toen met haar en mij gebeurd.

Noch lippen aan bloed, noch gedachten aan flarden,

Noch ontbranden, noch verpletteren,

Wat is er 's nachts tussen ons gebeurd?

In één nacht.

In één nacht.