Я её называл ласково - Александр Новиков

Милая, милая, вы мне опалите

Душу слепым огнем,

Если позволите нам по памяти

Вновь прошагать вдвоем.

Поговорить и отбросить кожу

Прямо до неглиже

И убедиться, что мы не похожи

На прежних на нас уже.

Я её называл ласково,

И дышала в висок девочка.

Я тебя никому!

Ни за что!

Никогда…

Но как вышло — любил наскоро,

И рассыпались дни мелочью,

Как из неба по лужам ледяная вода.

Милая, милая, я в свою очередь

Душу и вам опалю,

Если напомню как рвал её в клочья,

И в трубку орал: Люблю!

Lieve, lieve, je zult me ​​verbranden

Ziel met blind vuur

Als je ons uit het geheugen laat

Weer samen wandelen.

Praat en ruik je huid

Rechtstreeks naar negligé

En zorg ervoor dat we niet hetzelfde zijn

Op de vorige al op ons.

Ik belde haar liefkozend,

En het meisje ademde in haar slaap.

Ik vertel het je aan niemand!

Nooit!

Nooit…

Maar zoals later bleek - ik hield snel,

En de dagen vielen uiteen in kleine dingen,

Als ijswater door plassen uit de lucht.

Schat, schat, ik ben op mijn beurt

Ik zal mijn ziel en jou verbranden,

Als ik me herinner hoe ik haar aan flarden scheurde,

En schreeuwde in de telefoon: ik hou van je!