Воспоминание - Александр Новиков

Смеется девушка чему-то у фонтана,

Ей все обыденное — сказочно и странно,

И провожатый — молод, мил и мимолетен —

Смешит ее стихом на самой верхней ноте.

Талдычат голуби и кланяются низко

На шпаги ног прелестной чудо-гимназистки.

Я — провожатый.

В одиночестве — беда нам.

Горит июль.

Горит июль.

Горит июль.

Мы оба в небо бьем фонтаном.

На кон замётано, что юность накопила —

Кривится девушка над горечью у пива.

Слова срываются с проворством воробьиным,

Улыбка мается собой в бокале винном.

И фонари вокруг в почтительном поклоне

Купают ноги в акварелевом неоне.

Две тени сходятся, и путаются космы.

Смеется девушка, смеется девушка, смеется девушка так ветрено и просто.

Все как в кино.

Все на пределе, как на гонке.

И только нет ни тормозов, ни кинопленки,

И за пустяк в душе сражаются армады,

И вкус победы — вкус пронзительной помады.

Смеется девушка чему-то у фонтана,

Ей все обыденное — сказочно и странно.

И весь сюжет случаен, чист и мимолетен.

И оборвется он, и оборвется он, и оборвется он на самой верхней ноте.

Смеется девушка чему-то у фонтана…

Het meisje lacht om iets bij de fontein,

Al het gewone is fantastisch en vreemd voor haar,

En de gids is jong, lief en vluchtig -

Maak haar aan het lachen met een vers op de hoogste noot.

Duiven tjilpen en buigen laag

Op de zwaarden van de voeten van een lieflijk wonderschoolmeisje.

Ik ben een escorte.

Eenzaamheid is een probleem voor ons.

Juli brandt.

Juli brandt.

Juli brandt.

We hebben allebei de lucht geraakt met een fontein.

Het wordt meegesleurd op de lijn die de jeugd heeft verzameld -

Het meisje trekt een grimas over de bitterheid van het bier.

Woorden breken met de behendigheid van een mus,

Een glimlach werpt zich in een glas wijn.

En de lantaarns rond in een respectvolle buiging

Ze baden hun voeten in aquarelneon.

Twee schaduwen komen samen en de kosmos raakt in de war.

Het meisje lacht, het meisje lacht, het meisje lacht zo winderig en eenvoudig.

Alles is als in een film.

Alles is op de limiet, zoals in een race.

En alleen zijn er geen remmen, geen filmstrip,

En armada's vechten voor een kleinigheid in de ziel,

En de smaak van overwinning is de smaak van doordringende lippenstift.

Het meisje lacht om iets bij de fontein,

Alles wat gewoon is, is fantastisch en vreemd voor haar.

En het hele plot is willekeurig, puur en vluchtig.

En het zal breken, en het zal breken, en het zal breken op de hoogste noot.

Het meisje lacht om iets bij de fontein...