Веня-корешок - Александр Новиков

Купались лебеди в пруду,

Улыбки таяли в духах ночной прохлады,

И авто-мото-ямщики

Щипали таксой кошельки,

Пиратов НЭПа доставляя до парадных.

В тот вечер Веня-корешок

Ростовщикам вернул должок

И с умным видом на рулетке делал ставки —

Он полусонному крупье

В казенном аглицком тряпье

Кричал: «Добавь еще полсотни для затравки!»

Роняли люстры тусклый свет,

Последний банковский билет

Растаял в Вениных руках пустой ледышкой,

Как вдруг вошел какой-то тип,

И Веню дернул нервный тик,

И контингент в момент замаялся отдышкой.

Тот тип был — Лева Михельсон,

Он грел под мышкой «Смит-Вессон»

И мог пулять свинцом слонового колибра,

Он по природе был артист,

Но играл ни в рамс, ни в вист,

И не лежал душой вообще к азартным играм.

Он бодро молвил: «Господа!

Прошу вас, слушайте сюда,

Кто будет прятать деньги в туфли и кальсоны —

Я это с детства не люблю,

Всем оставляю по рублю», —

И почесал за ухом дулом «Смит-Вессона».

Предупредительный крупье

Согнулся в миг: «Прошу, месье.

Прошу учесть, что даже рупь мне будет лишку —

Я от души готов помочь,

И очень жаль, что время — ночь,

А то бы снял для вас еще свою сберкнижку».

Тут все почувствовали вдруг,

Что деньги — это злой недуг,

И только Веня рухнул шумно, как с лабаза,

А заодно смахнул под стол

Десятка два купюр по сто

И напихал за обе щеки до отказа.

За пять минут — каков нахал!

-

Всем Лева ручкой помахал

И дверь открыл одним рывком филейной части.

Как сон растаял нервный стресс,

И нездоровый интерес

Все стали шумно проявлять к набитой пасти.

У Вени свет в глазах поблек.

— Разинь пошире кошелек!

-

Три пары рук сошлись, и вправду стало шире.

Сорвался крик на тонкий микс,

Как ветром сдуло пару фикс,

И «портмонет» до самых гланд опустошили.

Поднялся крик, пошел дележ,

Сверкнул над Веней чей-то нож,

И он почувствовал: не время делать ставки —

Какое дело до грошей,

Когда улыбка — до ушей.

И Веня понял: хорошо, не спрятал в плавки!

Zwanen baadden in de vijver,

Glimlach smolt in de geesten van nachtelijke koelte,

En auto-moto-koetsiers

Teckels plukten portemonnees,

NEP-piraten naar de voordeuren afleveren.

Die avond Venya-root

Geldschieters gaven de gunst terug

En met een slimme kijk op roulette deed hij weddenschappen -

Hij slaapt half bij de croupier

In officiële Engelse vodden

Hij riep: "Doe er nog eens vijftig bij voor het zaadje!"

Kroonluchters lieten zwak licht vallen,

Laatste bankbiljet

Gesmolten in Venya's handen met een leeg ijs,

Toen er ineens een man binnenkwam

En Venya werd getikt door een nerveuze tic,

En het contingent was op dat moment bedekt met kortademigheid.

Dat type was Leva Mikhelson,

Hij verwarmde een Smith & Wesson onder zijn arm

En hij kon schieten met de leiding van een olifantenkolibrie,

Hij was van nature een kunstenaar,

Maar hij speelde noch rammend, noch fluit,

En hij had helemaal geen hart voor gokken.

Vrolijk zei hij: “Heren!

Luister alsjeblieft hier

Wie verbergt geld in schoenen en onderbroeken -

Ik hou er niet van sinds mijn kindertijd,

Ik laat iedereen een roebel, "-

En hij krabde achter zijn oor met de snuit van een Smith & Wesson.

Waarschuwing croupier

In een oogwenk boog hij zich voorover: 'Alstublieft, mijnheer.

Bedenk alstublieft dat zelfs een roebel te veel voor mij zal zijn -

Ik ben bereid om uit de grond van mijn hart te helpen,

En het is jammer dat het nacht is,

Anders zou ik mijn bankboekje voor je afdoen.'

Iedereen voelde ineens

Dat geld een kwade ziekte is,

En alleen Venya zakte luidruchtig in elkaar, als uit een pakhuis,

En tegelijkertijd onder de tafel geborsteld

Tien tweehonderd biljetten

En hij propte beide wangen vol tot mislukking.

In vijf minuten - wat brutaal!

-

Leva zwaaide met zijn hand naar iedereen

En de deur ging open met een ruk van de lendenen.

Zoals een droom nerveuze stress smolt,

En ongezonde interesse

Iedereen begon luidruchtig te showen met hun volle mond.

Venya's ogen vervaagden.

- Open je portemonnee verder!

-

Drie paar handen kwamen samen en het werd echt breder.

De kreet brak in een dunne mix,

Terwijl de wind een paar fixes wegblies,

En de "portemonnee" werd geleegd tot aan de amandelen.

Een kreet ging op, een verdeeldheid ging,

Iemands mes flitste over Venya,

En hij voelde: dit is niet het moment om te wedden -

Wat is er met centen aan de hand?

Wanneer de glimlach tot aan de oren reikt.

En Venya begreep het: nou, hij verstopte het niet in zwembroeken!