Улю-лю - Александр Новиков

Как ни крути, а была с приблатненным оттеночком,

Песня любая и ветер пьянил, как вино.

И целовала меня синеглазая девочка.

Как это было давно… Было давно.

Девочка милая, первая в мире красавица,

Тонкая, хрупкая, даже капризная, но…

Ради нее так хотелось пропеть и прославиться.

Как это было давно… Было давно.

Пр.:

Шепотом ей вслед повторял я это:

Я тебя люблю… Я тебя люблю.

Но вдогонку мне отвечало эхо:

— Улю-лю…Улю-лю…Улю-лю…

Эти слова на ветру, будто лодки бумажные

Волны кидали наверх и топили на дно,

И на прощанье рукой помахала однажды мне.

Как это было давно… Было давно.

Звезды, луна, фонари сговорились зажмуриться,

Или в глазах моих стало бездонно темно?

И опустела земля на сиреневой улице.

Как это было давно… Было давно.

Пр.:

Шепотом ей вслед повторял я это:

Я тебя люблю… Я тебя люблю.

Но вдогонку мне отвечало эхо:

— Улю-лю…Улю-лю…Улю-лю…

Wat je ook mag zeggen, maar het was met een vleugje tint,

Elk lied en de wind bedwelmd als wijn.

En het meisje met de blauwe ogen kuste me.

Hoe lang geleden... Het was lang geleden.

Lieve meid, de eerste schoonheid ter wereld,

Dun, breekbaar, zelfs grillig, maar ...

Om haar wilde ik zo graag zingen en beroemd worden.

Hoe lang geleden... Het was lang geleden.

Enzovoort.:

Ik herhaalde dit fluisterend na haar:

Ik hou van jou Ik hou van jou.

Maar een echo antwoordde me na:

"Ulu-lu... Hoo-lu... Hoo-lu...

Deze woorden zijn in de wind als papieren boten

De golven sloegen op en verdronken tot op de bodem,

En een keer wuifde ze bij het afscheid met haar hand naar me.

Hoe lang geleden... Het was lang geleden.

De sterren, de maan, de lantaarns spanden samen om hun ogen te sluiten,

Of is het in mijn ogen bodemloos donker geworden?

En het land aan de seringenstraat was leeg.

Hoe lang geleden... Het was lang geleden.

Enzovoort.:

Ik herhaalde dit fluisterend na haar:

Ik hou van jou Ik hou van jou.

Maar een echo antwoordde me na:

"Ulu-lu... Hoo-lu... Hoo-lu...