Улыбка Родины - Александр Новиков

Сижу в прибрежном кабаке,

Ем чужеземную креветку,

Блещу колечком на руке

И вспоминаю небо в клетку.

О берег волны чистят клюв,

И море камешки катает.

А той, которую люблю,

Мне больше моря не хватает.

Припев:

Неба синеву сечет крылами

Птица незнакомая,

И летаю на аэроплане

Мысленно до дома я.

А когда корабль с названьем русским

Бросит сверху сходни нам,

Сквозь его гудок с прищуром узким

Улыбнется родина.

Сижу в прибрежном кабаке,

Лечу себя светло и пьяно,

С души сорняк на сорняке

Стригу под чистую поляну.

И кудри девиц-облаков

Крутить в руках и тискать метит

И пьет — дурак из дураков —

Со мною водку местный ветер.

Припев:

Неба синеву сечет крылами

Птица незнакомая,

И летаю на аэроплане

Мысленно до дома я.

А когда корабль с названьем русским

Бросит сверху сходни нам,

Сквозь его гудок с прищуром узким

Улыбнется родина.

Здесь даже рифмы строить лень —

Пускай там-тамов гул летает,

Пускай побудет не сирень —

Пусть пальма гривой помотает.

А та, которую люблю,

И улыбается напротив,

Со мной готова хоть в петлю

Ik zit in een taverne aan de kust,

Ik eet buitenlandse garnalen

Ik schitter met een ring aan mijn hand

En ik herinner me de lucht in een kooi.

Aan de kust maken de golven hun snavel schoon,

En de zee rolt kiezelstenen.

En degene van wie ik hou

Ik mis de zee meer.

Refrein:

De blauwe lucht zweeft met vleugels

Een onbekende vogel

En ik vlieg in een vliegtuig

Geestelijk naar huis I.

En wanneer het schip met de Russische naam

Gooi de gangway naar ons toe,

Door zijn piep met een smalle scheel

Moederland zal glimlachen.

Ik zit in een taverne aan de kust,

Ik behandel mezelf licht en dronken,

Van de ziel van de wiet op de wiet

Ik maai onder een schone open plek.

En krullen van wolkenmeisjes

Draai in je handen en knijp markeringen

En drankjes - een dwaas der dwazen -

Met mij wodka lokale wind.

Refrein:

De blauwe lucht zweeft met vleugels

Een onbekende vogel

En ik vlieg in een vliegtuig

Geestelijk naar huis I.

En wanneer het schip met de Russische naam

Gooi de gangway naar ons toe,

Door zijn piep met een smalle scheel

Moederland zal glimlachen.

Hier zijn zelfs rijmpjes te lui om te bouwen -

Laat het gerommel daar vliegen,

Laat de sering niet blijven -

Laat de palmboom zijn manen schudden.

En degene van wie ik hou

En glimlacht tegenover

Met mij klaar, zelfs in de lus