Ухожу воевать - Александр Новиков

Когда скучает женщина у темного окна

И нету слез, чтоб выплакать, любя.

Все мысли вдаль летят, а там идет война,

Где я теперь за всех.

За всех и за себя.

Когда считает женщина шагами каждый час,

Все верим, что ненастною порой

Солдатская удача не рассчитает нас

На первый и второй.

На первый и второй.

Когда встречает женщина, не зная, встретит ли,

А все огни салютов отгорят,

Есть облака бродячие и в небе журавли,

Что строятся полком и тоже – на парад.

Дорогой прямой, лишь простимся

и – в ночь.

Дорогой окольной

победу уйду добывать.

Вернуться не прочь.

Влюбиться не прочь.

Но родине больно,

И я ухожу воевать.

Wanneer een vrouw bij een donker raam zich verveelt

En er zijn geen tranen om uit te huilen, liefdevol.

Alle gedachten vliegen in de verte, en er is een oorlog,

Waar ben ik nu voor iedereen.

Voor iedereen en voor mezelf.

Als een vrouw elk uur stappen telt,

We geloven allemaal dat regenachtige tijden

Het geluk van een soldaat telt voor ons niet

Voor de eerste en de tweede.

Voor de eerste en de tweede.

Wanneer een vrouw elkaar ontmoet, niet wetend of ze elkaar zal ontmoeten,

En al het vuurwerk zal opbranden,

Er zijn dwalende wolken en kraanvogels in de lucht,

Wat wordt er gebouwd door het regiment en ook - voor de parade.

Beste direct, zeg maar vaarwel

en de nacht in.

Beste sluwe

Ik ga winnen.

Aarzel niet om terug te keren.

Vind het niet erg om verliefd te worden.

Maar het vaderland doet pijn

En ik vertrek om te vechten.