Страна всеобщего вранья - Александр Новиков

Уже не врут, не лгут, не брешут,

А льют помои через темечко страны.

Уже не мнут, не бьют, не режут,

А норовят тишком пальнуть из-за спины.

А в телевизоре одни и те же рожи —

Визжат, босят и буратинят голоса.

И все похожи, и всё похоже

На попугайно-канареечный базар.

Уже не идут, не прут, не скачут,

Уже вертляво и стремительно ползут,

Не огорчаются, не охают, не плачут,

А всё терзаются и всё нутро грызут.

А в телевизоре смешно как в зоопарке

И так же пахнет и такая же неволь

Да депутатишки — что мёртвому припарки

Играют доктором прописанную роль.

Уже не квакают, не хрюкают, не квохчут,

Уже вороны перешли на волчий вой.

Не сажают, не сминают и не топчут,

Уже вбивают в землю прямо с головой.

А в телевизоре цветные педерасты

Вопят и скачут да и водят хоровод

Беззубы, стрижены, вихрасты и гривасты

И кто кого из них — сам черт не разберет.

Уже не чевствуют, не славят и не здравят, —

Уже развешивают тихо ордена…

Не назначают, не снимают и не ставят,

А поднимают и вдевают в стремена.

Уже давным-давно не пахнет «россиянством»,

И не поймёшь теперь где гусь, а где — свинья.

И всем присвоено ещё одно гражданство —

Я гражданин «страны всеобщего вранья».

Всем нам присвоено ещё одно гражданство —

Я гражданин «страны всеобщего вранья»

Ze liegen niet meer, ze liegen niet, ze liegen niet,

En ze gieten modder over de temechko van het land.

Ze kreuken niet, ze slaan niet, ze snijden niet,

En ze streven ernaar om stilletjes van achteren te vuren.

En op tv dezelfde gezichten -

Stemmen gillen, kaal en pinocchiaat.

En iedereen is vergelijkbaar, en alles is vergelijkbaar

Naar de papegaai-kanariemarkt.

Ze lopen niet meer, ze plakken niet, ze springen niet,

Reeds onrustig en snel kruipend,

Ze worden niet boos, ze kreunen niet, ze huilen niet,

En ze worden allemaal van binnen gekweld en aangevreten.

En op tv is het grappig als in een dierentuin

En het ruikt hetzelfde en dezelfde gevangenschap

Ja, afgevaardigden - wat een dode kompres

Zij spelen de door de arts voorgeschreven rol.

Ze kwaken niet meer, grommen niet meer, kakelen niet meer,

De kraaien zijn al overgestapt op het huilen van wolven.

Ze planten niet, ze verpletteren niet en ze vertrappen niet,

Ze rijden al vanaf de kop de grond in.

En op tv zijn er gekleurde pederasten

Schreeuw en spring en dans

Tandloos, geschoren, gedraaid en manen

En wie is welke van hen - de duivel zelf zal het niet onderscheiden.

Ze eren niet, ze prijzen niet en ze feliciteren niet, -

Bestellingen worden al stilletjes opgehangen...

Ze benoemen niet, ze verwijderen niet en ze installeren niet,

En ze tillen het op en zetten het in de stijgbeugels.

Lange tijd ruikt het niet naar “Russischheid”,

En nu zul je niet begrijpen waar de gans is en waar het varken is.

En iedereen kreeg een ander staatsburgerschap -

Ik ben een burger van het "land van algemene leugens".

We hebben allemaal een ander staatsburgerschap gekregen -

Ik ben een burger van het "land van algemene leugens"