Скамеечка - Александр Новиков

Сосед съезжает, но душе моей не легче, –

По всем углам витает грустный дух.

Съезжает с дома мой сосед – краснодеревщик,

Прощальных слов не выговорить вслух.

В любой доске он тонко чуял пол прекрасный

И кол осиновый умел так заточить,

Что тот казался – древесиной красной,

И он искал, кому его всучить.

Табачным дымом он, смолой и политурой

Пропитан был от пяток до бровей.

Я заказал ему одну скамейку сдуру –

Чтоб, если – в суд, то ехать со своей.

Он так хотел вложить в нее тепла и лоска,

Но в доски въелась биография моя,

И мне, взамен, строгнулась лавкой жесткой

Чужой работы черная скамья.

Сосед съезжает нынче в ночь как спозаранок,

Метет опилок пыльную труху.

Оставь, оставь ты мне на память свой рубанок –

Строгать сучки и жизни шелуху.

Сосед съезжает, будто по квартирной сменке, –

Зевнула дверь и в доме слышно стало то,

Как тикают часы на голой стенке –

Как будто долбит в темя долото.

Постой, постой!

На рубль, на копеечку,

Строгни мне напоследок новодел.

Хочу, хочу

иметь свою скамеечку –

Ведь, на казенной я уже сидел.

Постой, постой!

Постелим телогреечку,

На посошок присядем и допьем.

Чтоб, боже упаси,

на ту скамеечку

Не усадили нас с тобой вдвоем.

Дай бог, чтоб никогда

на ту скамеечку

Не усадили нас с тобой вдвоём.

De buurman gaat verhuizen, maar mijn ziel is niet makkelijker, -

Een droevige geest zweeft in alle hoeken.

Mijn buurman, de meubelmaker, gaat het huis uit,

Afscheidswoorden worden niet hardop uitgesproken.

Op elk bord voelde hij subtiel de prachtige vloer

En de espenstok wist hoe hij hem moest slijpen,

Dat hij leek op rood hout,

En hij zocht iemand om het op te dringen.

Hij is tabaksrook, teer en vernis

Het was geïmpregneerd van hielen tot wenkbrauwen.

Ik bestelde hem een ​​bank dwaas -

Zodat, als - naar de rechtbank, ga dan met je eigen.

Hij wilde haar zo graag warmte en glans geven,

Maar mijn biografie heeft in de borden gevreten,

En voor mij, in ruil daarvoor, werd ze geschaafd door een harde bank

De zwarte bank van iemand anders.

De buurman gaat de nacht in, zoals 's morgens vroeg,

Zaagsel veegt stoffig stof.

Ga weg, laat me je schaafmachine als aandenken -

Plane knopen en kaf van het leven.

De buurman verhuist, alsof hij in een appartementsploeg zit, -

De deur gaapte en in huis werd het gehoord

Hoe de klok tikt op een kale muur -

Alsof je een beitel in de kruin van het hoofd hamert.

Stop Stop!

Voor een roebel, voor een cent,

Geef me nog een laatste remake.

willen willen

heb je eigen bank

Ik zat immers al op de stuitligging.

Stop Stop!

Laten we een bodywarmer leggen,

Laten we op de weg gaan zitten en opdrinken.

Dus, God verhoede,

op die bank

We zaten niet samen met jou.

God verhoede nooit

op die bank

We zaten niet samen met jou.