Рыжая - Александр Новиков

Бывают дни, как сны хорошие,

В разгар осеннего тепла,

В которых женщины из прошлого

Встают в пути, как зеркала.

И всё, что стерлось и померкло,

И затерялось при ходьбе,

Они вернут тебе как в зеркало,

И всё узнаешь о себе.

Ведь это ты, ты же легко, как дважды два,

Дарил стихи рыжей, позолотив слова,

Ведь это ты рыжей легко и в унисон

Шептал во сне «Ближе» и забирал сон.

А сегодня всё так и вышло,

Я на улице встретил её,

Эти волосы та же крыша,

Над которой солнце встает.

И легко так и без умолку

Между нами кружила пурга,

А потом уронила заколку

И так долго искала в ногах.

Ведь это ты, ты же дул в крылья журавлю,

Дарил букеты рыжей и говорил «Люблю».

Ведь это ты рыжей и каменной луне

Веснушки все выжал и подарил мне.

А ещё было так хрупко это золото на ветру,

И тонула в глазах шлюпка, уносящая в ту пору,

Где день завтрашний так заманчив,

Где не помнится прожитой,

Где бежит долговязый мальчик

К милой девочке золотой.

Ведь это ты, ты же легко, как дважды два,

Дарил стихи рыжей, позолотив слова.

Ведь это ты рыжей легко и в унисон

Шептал во сне «Ближе» и забирал сон.

Ведь это ты, ты же дул в крылья журавлю,

Дарил букеты рыжей и говорил «Люблю».

Ведь это ты рыжей и каменной луне

Веснушки все выжал и подарил мне.

Ведь это ты, ты же, ну, кто тебя просил,

Героем был книжек и на руках носил.

Ведь это ты рыжей то грешной, то святой

До пепла всё выжег, чтоб встретить золотой.

Er zijn dagen zoals goede dromen

Midden in de herfstwarmte,

Waarin vrouwen uit het verleden

Ze staan ​​als spiegels in de weg.

En alles wat was uitgewist en vervaagd,

En verdwaald tijdens het lopen

Ze zullen je teruggeven als een spiegel,

En je leert alles over jezelf.

Jij bent het tenslotte, je bent zo makkelijk als twee en twee,

Hij gaf poëzie aan de roodharige, vergulde de woorden,

Je bent tenslotte gemakkelijk en in harmonie de roodharige

Fluisterde in een droom "Closer" en nam de slaap weg.

En vandaag gebeurde het allemaal,

Ik ontmoette haar op straat

Dit haar is hetzelfde dak

waarover de zon opkomt.

En gemakkelijk en onvermoeibaar

Een sneeuwstorm wervelde tussen ons in

En toen liet ze haar haarspeld vallen

En ik heb zo lang aan mijn voeten gezocht.

Jij bent het tenslotte, je blies op de vleugels van de kraanvogel,

Hij gaf boeketten aan een roodharige en zei: "Ik hou van je."

Jij bent het tenslotte naar de rode en stenen maan

Hij kneep in alle sproeten en gaf ze aan mij.

En het was ook zo breekbaar dit goud in de wind,

En de boot zonk in de ogen en nam op dat moment weg,

Waar morgen zo verleidelijk is

Waar je je niet herinnert, woonde,

Waar de slungelige jongen rent

Op een lief gouden meisje.

Jij bent het tenslotte, je bent zo makkelijk als twee en twee,

Hij gaf poëzie aan de roodharige en vergulde de woorden.

Je bent tenslotte gemakkelijk en in harmonie de roodharige

Fluisterde in een droom "Closer" en nam de slaap weg.

Jij bent het tenslotte, je blies op de vleugels van de kraanvogel,

Hij gaf boeketten aan een roodharige en zei: "Ik hou van je."

Jij bent het tenslotte naar de rode en stenen maan

Hij kneep in alle sproeten en gaf ze aan mij.

Per slot van rekening ben jij het, jij, nou ja, die je vroeg,

Hij was een held van boeken en droeg ze in zijn armen.

Per slot van rekening ben jij het die roodharig is, dan een zondaar, dan een heilige

Ik verbrandde alles tot as om de gouden te ontmoeten.