Письмо в редакцию - Александр Новиков

Мы — простые обитатели села,

Шлем вопрос вам про двуглавого орла,

Что на клубе приколоченный сутулится, —

Ожил вдруг и стал собой — ну чисто курица.

И кудахтами кудахчет непотребными,

Глядь, ан бошки не с коронами, а с гребнями,

Лапы то ли в кимоно, а то ли в помочах,

Гимнастическим под хвост подперты обручем.

То ль куриным гриппом, то ли паралитиком,

А то ль по облику сподобилась политикам,

Вдруг зашлася, затряслася, заболела —

Хорошо, в такем виде не околела.

Не поймет народ, напьется и рыдает:

На глазах какая птица пропадает!

Ведь холеная была, ан, глядь — паршивая,

И башка одна в пере, друга — плешивая.

Не поймет народ, в сомнениях сгорая,

Кто в ней первая башка, а кто вторая?

Норовит вторая первой гребень выдернуть,

А ей первая все метит глазья выклюнуть.

А может третью башку ей присобачить —

В три б заделалась драконом, не иначе.

Ничего не вышло с общей пуповиною,

Зато кажда со своею хвостовиною.

От того у нас один вопрос бесстыжий:

Может лучше ей одну-то — отчекрыжить?

Потому как на две — тело маловато,

Ну, а третьей — нам не вынести, ребята.

И с того ее раздрай обуревает,

Потому, как кур двуглавых не бывает.

Пух и перья мы и сами можем выдрать,

А которую чекрыжить — нам не выбрать.

И стучит она трубой по миске ржавой —

Это нынче ейный скипетр с державой.

Чует сердце, в этом виде ей не выжить.

Вы скажите, может обе отчекрыжить?

Чует сердце, в этом виде ей не выжить.

Вы скажите, может обе отчекрыжить?

Wij zijn eenvoudige dorpelingen

We sturen u een vraag over de tweekoppige adelaar,

Dat bij de club de genagelde stoepen, -

Hij kwam plotseling tot leven en werd zichzelf - nou ja, pure kip.

En kakelt obsceen met kakelt,

Kijk, de hoofden zijn niet met kronen, maar met kammen,

Poten in een kimono of in een harnas,

Gymnastiek onder de staart gestut met een hoepel.

Ofwel kippengriep, of verlamd,

En toen, zo te zien, was ze politici waardig,

Plotseling begon, trillen, ziek -

Nou, in deze vorm stierf het niet.

De mensen zullen het niet begrijpen, dronken worden en huilen:

Wat een vogel verdwijnt er voor onze ogen!

Ze was tenslotte slank, maar ze zag er belabberd uit,

En het ene hoofd is in een veer, het andere is kaal.

De mensen zullen het niet begrijpen, brandend in twijfel,

Wie is het eerste hoofd erin, en wie is de tweede?

Streeft ernaar om de tweede eerste kam te trekken,

En zij is de eerste die haar ogen uitpikt.

Of misschien een derde hoofd aan haar toevoegen -

Om drie uur veranderde ze in een draak, niet anders.

Er gebeurde niets met de gemeenschappelijke navelstreng,

Maar elk met zijn eigen staart.

Daaruit hebben we één schaamteloze vraag:

Misschien is het beter voor haar om er een te openen?

Omdat voor twee - het lichaam niet genoeg is,

Nou, de derde - we kunnen er niet tegen, jongens.

En van daaruit overweldigt haar traan,

Omdat er geen tweekoppige kippen zijn.

Dons en veren kunnen we zelf uitscheuren,

En welke we moeten bedriegen - we kunnen niet kiezen.

En ze klopt met een pijp op een roestige kom -

Dit is nu haar scepter met een bol.

Het hart voelt dat het in deze vorm niet kan overleven.

U zegt, kunt u beide openen?

Het hart voelt dat het in deze vorm niet kan overleven.

U zegt, kunt u beide openen?